12 okt Daar is ie dan: Machu Picchu!

Wekkertje – douchen - ontbijtje (niet de beste…) en dan wachten tot we opgehaald worden. Ja, precies 6.50 uur, opgehaald door een vrouw die iets uitsprak dat leek op mijn achternaam, lopend naar de bushalte. Daar weer wachten tot de eigenlijke gids kwam. Toen weer wachten bij een bord met daarop 7.00 uur. De straat is onderverdeeld in wachtende mensen per toegangstijd. Mondkapje op en toen in de groene bus, 25 minuten naar boven rijden, vanaf de vallei naar de top. Dit is de plek waar laatst een bus naar beneden is gevallen, dus maar vertrouwen op de chauffeur… Via haarspeldbochten reden we naar boven, onverhard uiteraard. De bus reed best pittig en we zaten krap, dus al hobbelend kom je boven. Daar is de echte toegang, controle van je paspoort en toegangsbewijs en daar gaan we! 

Met de gids voorop, eerst uiteraard klimmen, gelukkig in de schaduw, maar wel pittig vanwege de grote stappen en ongelijke stenen en keien. Bovenaan kom je bij het beroemde uitzichtpunt, echt de moeite waard. Al vele keren gezien op foto en tv, maar toch indrukwekkender in het echt! Er liepen nog 20 verdwaalde lama’s rond, maar die horen hier helemaal niet; veel te dikke vacht. In coronatijd liepen er zwarte beren, maar nu er weer mensen komen, blijven die op afstand. Zo zijn we in 2.5 uur het hele terrein over gelopen, met uitleg overal bij. 

Sinds 1911 ontdekt door een Amerikaanse archeoloog, toen nog overwoekerd door oerwoud en er woonden nog twee families. Die zijn later ook weggetrokken. 80% van het dorp was nog intact, en dat maakt het specialer dan andere Inca sites. Gelukkig hadden we een kleine groep: drie Amerikanen (moeder met twee milennals) en twee… geen idee waar zij vandaan kwamen….uit Selfietown, denk ik. Jeminee, wat een portret was dat. Zij commandeerde haar vriend hoe hij foto’s van haar moest maken, in allerlei standjes…. Ze kregen niks mee van de uitleg en bleven steeds achter, want ja, de perfecte Insta picture kost tijd. Twee keer kwam die muts opeens met een vraag aan de gids, wat hij eerder net had uitgelegd uiteraard. Wat een domme doos…. Niet ergeren… enfin, wij hadden genoeg aandacht zo en we waren net voor de grote meute aan. Een bepaald stuk gaat zelfs dicht na 10 uur, omdat er een scheur in een rots zit die anders misschien verder scheurt… ahum. Denk dat dit deel er over een paar jaar niet meer is… Op de achtergrond zag je de berg Huayna Picchu, waar sommige klimmers de trappen bestegen. Op een ansichtkaart zagen we het uitzicht vanaf daar, wel zo relaxed. Volgens de gids een uur omhoog lopen, maar dat is gerekend met hun conditie. Ook daar moet je maanden van tevoren een ticket voor reserveren. Doen we niet – check!

Na afloop weer met een willekeurige bus naar het dorp beneden, en bijkomen en opladen voor de rest van de dag. Vanmiddag met de trein hier weer weg en een paar uur rijden naar Cusco. Daar nog een overnachting in een voor ons bekend hotel met goed ontbijt en dan morgen beginnen we aan de terugreis naar Nederland. Het was weer een geweldig avontuur!