23 sept Dagje Arequipa

Voor de verandering eens ons eigen schema kunnen volgen, word je toch vroeg wakker natuurlijk. Tja, het gaat om het idee van vrijheid. Hier het ontbijt maar eens verkend en viel weer niet tegen. Behalve de koffie dan, dus die moesten we compenseren in het kaffeehaus. Het duurt even, maar dan heb je ook lekkere cappuccino. Toen het hele centrum van Arequipa verkend, de vele koloniale huizen en gebouwen, kerken, pleintjes… even de lokale artisania verkend, oftewel de toeristenshit. Waarschijnlijk made in China, zoals alles. We werden nog bijna onder de voet gelopen door een vrouw met een babyalpaca, waarvan ik het babygeitje bijna in mijn handen kreeg geduwd. Die kennen we…. Daar kom je nooit meer vanaf, dus nee, bedankt. Kriskras door alle straten gelopen, sommige meerdere keren gehad. Lunch bij een creperia, de keuze was reuze. De grote overdekte markthal was verder weg van het centrum. De winkeltjes werden wat rommeliger en de straten drukker. Ik werd nog gewaarschuwd voor mijn fototoestel dat er slechte mensen rondliepen in die buurt, zakkenrollers, dus dat tripje maar zo kort mogelijk gemaakt. Vele ogen zijn op je tas gericht, dus wegwezen…. We wilden nog naar het museum waar het mummymeisje Juanito wordt bewaard; daar moest je weer twee mondkapjes op, dus nog even wat bijgekocht en later een tweede poging gedaan binnen te komen. Er startte net een Engelse tour, inclusief een video over de vondst van Juanita door een bergbeklimmer die haar ontdekte nadat het ijs van een gletsjer was gesmolten. Daar bleek een hele offerplaats te liggen uit de Incatijd. Juanita was een meisje van 14 jaar die door haar hoofd is geschoten en geofferd. Door het ijs en de lava van de vulkaan is ze goed bewaard gebleven. Ze zat nu in een vitrine die bevroren werd gehouden. Vreemd idee, je kan er nachtmerries van krijgen…. Check. Nog een drankje als afsluiter van de middag en toen rond 18 uur met een taxi naar een woonwijk gereden. Daar hadden we een afspraak bij een supermarkt om bij een Peruaans gezin te eten. Zij verdienen op die manier een zakcentje bij. De moeder en dochter van 15 haalden ons op. De dochter sprak wat Engels, maar de moeder en broer die aan het koken was niet. Dus dat werd Google translate… ik denk dat ze de helft hebben begrepen, was erg vermoeiend. Hun Spaans is een beetje te volgen, maar te weinig om een goed gesprek te hebben. Later kwam nog een zus met haar vriend, die sprak Engels, maar moest helaas na een tijdje weg naar een concert. Dus een paar uurtjes is dan lang genoeg. In elke geval een goede daad verricht. Helaas waren de taxi’s erg druk, dus wilde de broer ons weg brengen met de auto. Hij moest alleen nog even vogelpoep van zijn auto wassen. Dat duurde en duurde maar…. Grote vogels, denk ik. Uiteindelijk was hij klaar en konden we afscheid nemen. De auto stonk naar benzine, dus raampje opengedraaid en vooral duimen dat er niks ontploft. Ik was blij dat we later veilig bij het hotel aankwamen. Nog even bijkomen van de spraakverwarring en op naar de dag van morgen: nog verder de hoogte in…..oeps….?