27 sept Copacabana

Wekker ging om 5.20 uur, poeh, weer vroeg. Om 6 uur ontbijten, yoghurt en fruit, meer kan ik niet verdragen. Om 7 uur de bus in en zowaar de bus gevonden. Op het busstation is het een beetje hectisch namelijk, ergens je tickets ophalen, ergens anders weer tax betalen en dan de goede uitgang en bus vinden. Gelukt. Eenmaal in de bus gedommeld, want het was nog te vroeg om te lezen of iets dergelijks. De weg was slecht en hobbelig. We reden rondom het Titicacameer. Na drie uur hobbelen kwamen we bij de grens in Kasani. De bus uit, lopend naar het grenskantoor voor een stempel in je paspoort als bewijs dat je Peru verlaat. Dan lopend de grens over naar Bolivia en daar een stempel om het land in te komen. Buiten kon je geld wisselen op straat. Dat was een erkende methode, anders zul je dat niet doen, want zo betrouwbaar ziet het er niet uit. Maar dat schijnt hier zo te moeten om Boliviaans geld te krijgen. Daar wachten tot de bus ook de grens over komt en dan mag je weer instappen. We kennen dit systeem van de grens Mexico-Guatemala, maar hier ging het vlotter. Nog een kwartier met de bus en toen waren we al in Copacabana. De telefoon moest nog even schakelen, maar uiteindelijk deed Google maps het en konden we ons hotel zoeken. Het was maar 300 meter, maar wel omhoog, met reistas en koffer. Oké, de volgende keer toch een taxi, want je raakt snel buiten adem. 

We zitten in een sfeervol hotel in een hele mooie kamer, met mooie grote glas-in-lood ramen. Uitzicht op het strand hier beneden, dat zijn naam heeft gegeven aan het strand in Rio. De weg loopt naar beneden het stadje in, dus daar een lunchtentje opgezocht. Nee, de tosti bleef niet binnen, dus de baño weer gezocht: een rijtje scheve louvredeurtjes met daarachter een wc pot. Een ton water voor de deur, met plastic fles voor het doorspoelsysteem. Oké, en door, op naar de grote witte  basiliek, in Moorse stijl. Verder is dit een klein, maar relaxed plaatsje. De winkelstraten bestaan vooral uit prullariawinkels en koek en snoep. Aan het strand liggen veel boten, waar we morgen mee gaan varen. Er waren een paar kleine eettentjes en barretjes aan de ‘boulevard’, die wat alternatief aandoen. Reggaemuziek… waar zijn we beland? Nou, op een ligstoel in de zon. Even bijkomen…. Straks hier eten met uitzicht op het meer en dan is er morgen weer een dag.