4 okt Witte stad Sucre

Heerlijk geslapen onder een zacht dekbed in plaats van kilo’s wollen dekens. Zo laat mogelijk ontbeten om rustig te beginnen. Daarna een stukje naar beneden gelopen naar café Typica, een bijzondere koffiebar met tuin, een tip die we kregen van Sven uit Zwitserland. Inderdaad leuk personeel en lekkere koffie. Daarna de klim naar boven, naar de top van de stad richting klooster Recoletta. Daar was een pleintje waar de school net uitkwam… we werden belaagd door schoolkinderen. Ernaast was een museum de arte indigena, een andere tip, met daarin diverse borduurwerken van alle volkeren van Bolivia. Erg kleurrijk weer, mocht helaas geen foto’s maken. Alles bekeken en gehoord: er stond een film op van dansende indianen met fluit… dansen en fluiten gaat niet echt samen, want óf je fluit zit opeens in je keel, of het klinkt als de Jostiband. Vooral dat laatste… Genoeg…

Onder aan het pleintje zat een leuk cafeetje met heerlijke limonade van watermeloen, limoen en munt, met een broodje. Lekkere relaxplek onder een rieten plu. Genoeg energie om weer naar beneden te gaan, richting Parque de Bolivar, waar een dansende waterfontein met muziek zou zijn…eh ja, wel een waterbak, maar geen muziek en fontein. Jammer dan, ondertussen genoeg tijd weggelopen dat het klooster van San Felipe nu open was. Na een korte uitleg van een vrouw kon je van haar het dak op: mooi uitzicht op de binnenstad en de daken van het klooster, nu een meisjesschool in de ochtend. Check. Nog op zoek gegaan naar een speciale winkel met tassen gemaakt door lokale tienermeisjes, maar die winkel bestond niet meer. Dan maar even wat drinken op weer een verborgen binnenplaatsje. Daarna even uitrusten op de kamer na 15000 stappen. Tenslotte wat eten in de Florin bar, van een Nederlandse eigenaar, met een poster van Johan Cruijff aan de muur. Morgen toch nog hier ontbijten, want onze transfer komt anderhalf uur later dan gepland, want oh ja, onze vlucht was geannuleerd. Dat wisten we alleen nog niet…