9 okt Heilige Vallei

Gisteravond bij een funky bar-restaurant beland: Los Perros. Het zou een Hollands tintje hebben. Inderdaad: de inrichting bestond uit vele Nederlandse schilderijen of Nederlandse taferelen op de schilderijen, gehaakte kleedjes op de tafel, een blommetje in een vaasje, brandende kachel, haardkleedje, Nederlandse boeken, bitterballen op het menu en oh ja, er stond een dj te draaien voor een muurposter met daarop wat Amsterdamse gevels. De dj zag er wel weer Peruaans uit: winterjas aan en muts op terwijl het 20 + graden is en ondertussen plaatjes draaien. Tja. Als het maar gezellig is! De eigenaresse scheen 25 jaar in Nederland te hebben gewoond. We hebben op aanraden een plateau gekozen, een soort tapas, van alles wat, waaronder echt hete kippevleugetjes, echt lekker, alleen je lippen branden nog wat na. Een goede afsluiter dus voor Cusco.

Vanochtend werd er stipt om 8 uur voorgereden door een busje; onze privétransfer, als compensatie voor dat we geen huurauto meer konden huren, zoals twee jaar geleden. De chauffeur Lenning, sprak gelukkig een poquito Engels, dus samen met ons poquito Spaans komen we er wel. Kaartje van de vallei erbij, aanwijzen en vamos! Eerst naar de Inca ruïnes van Pisaq, een voorproefje voor Machu Picchu. Onderweg de rijvaardigheid van Lenning kunnen toetsen: prima, check. Hij reed netjes en niet gevaarlijk, dat scheelt weer. We reden eerst omhoog en daarna naar beneden, steeds verder de Heilige Vallei in, door een soort kloof. In de vallei zelf velden met akkerbouw, vooral veel maÏs gezien. We waren vroeg, dus bij de ruïnes van Pisaq was het nog rustig: op naar de eerste klim van vandaag. Pfff, ook weer met zo’n lekker comfortabel looppad, dus niet… Tot bijna bovenaan geklommen, maar je moet ook weer terug; Fokke’s hoogtevrees helpt dan niet. Bij de uitgang zag ik later ook een brancard staan, dus vermoed dat die wel eens wordt gebruikt voor gebroken enkels en benen hier. Maar zeker de moeite waard. 

Daarna door naar het dorpje Pisaq waar we door de marktstraten werden gejaagd; kleedjes, poppetjes, poncho’s, truien…je kent het wel. Toch nog een mooie plaid van alpacawol kunnen scoren. Althans, dat staat op het label. En door! (Oh nee, vamos!)

Een lange rit voor de boeg langs de rivier Urubamba, onderweg genoeg te zien. In een van de dorpjes was het een al cuyeria langs de weg: eettentjes gespecialiseerd in cavia. Je zag ze verticaal aan het spit geregen, best grote, net als kebab. Ik ben er nog steeds nieuwsgierig naar, maar dit was nog niet het moment. We waren onderweg naar Salinas, een gebied met ongeveer 3000 zoutterrassen, bij het dorpje Maras. Eerst een winderige blik van bovenaf, toen een smalle, onverharde weg naar beneden: blij met Lenning als chauffeur! Een goed aangegeven wandelpad kon je volgen om de juiste uitzichten te hebben over de terrassen, uiteraard weer klimmen en klauteren. Dit keer niet erin gevallen!!! Deze terrassen worden nog steeds gebruikt, we zagen mannetjes bezig; het schijnt het duurste zout van de wereld te zijn. Uiteraard kan je zakjes zout kopen, maar dat even overgeslagen. Wel een empenada to go, en vamos! We hebben een programma af te werken… we hadden totaal 8 uur de beschikking over de auto, dus ja, dan moet je daar optimaal gebruik van maken. Maar dat ging goed. Volgende bestemming: Moray: ronde landbouwterrassen van de Inca’s, elke cirkel 1.80 meter hoger. Waarschijnlijk zodat elke cirkel andere zon-, wind- en klimaatomstandigheden had om met gewassen te experimenteren. Ze hebben hier ook heel veel soorten aardappels en mais, in alle kleuren. Ook hier weer eerst afdalen via een onhandig pad, route volgen en even later hijgend weer omhoog. Zo, weer mooie en bijzondere bestemmingen gehad. De Heilige Vallei moet je zeker niet overslaan! Geëindigd in het dorp Ollantaytambo. Slechts 2500 inwoners. Ook hier zijn nog Inca overblijfselen, inclusief de taal Checua,  maar het is er vooral erg gezellig. Na inchecken in ons hotel het dorp een beetje verkend – niet teveel, want dan hebben we morgen niks meer te doen. Tip was een drankje te doen aan de Plaza de Armas, daar is ie weer, bij Chuco, op een houten balkonnetje met zicht op het plein. Een minitasting van drie cocktails met Incanamen besteld, lastig kiezen, hapjes erbij. Ja hoor, je mag ons adviseren, doe maar wat… Zo, wij zijn geïnstalleerd en 15000 stappen verder. Morgen verdere verkenning…