Dag 16 Vreemde vogels spotten - 21 november

Vanochtend wist ik het weer zeker, ik leef nog, want ik voel mijn lichaam. Spieren waarvan je het bestaan niet wist, laten van zich horen, of eerder, voelen. Het zijn spieren die je als ambtenaar niet gebruikt in elk geval. Dus langzaam opstarten om alles even de tijd te geven om te oliën. We hadden nog niks op het programma staan, maar een idee was een fiets huren en dan hier de omgeving verkennen. Maar toen we buiten liepen, wisten we al, dat gaat hem niet worden, tenzij je alleen voor de wind gaat fietsen. Dus dan eerst maar een rondje lopen. Hier vlakbij zit een leuk koffietentje. Ik gok: een jong stel koopt een stukje grond en je zet daar een simpel houten schuurtje op. Van boomstammen maak je buitenstoeltjes en klaar is kees. Maar de espressomachine deed het, dus dat helpt ook bij het opstarten. Je hebt wel het idee dat het hele stroomnetwerk in de buurt gelijk plat ligt of de lampen tijdelijk minder fel gaan branden, gezien de status van het electriciteitsnetwerk hier. 

Toen op zoek naar het centrum; dat bleek vooral de hoofdweg te zijn. Veel toeristenwinkeltjes uiteraard, cafés en restaurants. De straten zijn hier breed, met stroompalen boven de grond en verder zijn de huizen hier meer alpinestijl. Met een geblesseerde enkel, die ik al sinds Salta heb, was één rondje genoeg. Even pauze in het wafelhuis. Daar de meest originele wafel gegeten met veel fruit, granola en paars ijs gemaakt van de calafatebes. Je moet altijd de lokale gerechten proberen, nietwaar? Het duurde even, maar dan heb je ook wat.

Daarna even pauze in het hotel en opladen voor de middagwandeling: een rondje reservaat hier voor de deur. Slechts 3 km en als we de parkmedewerker mogen geloven zijn hier vele vogelsoorten te zien, afhankelijk van het seizoen, het weer en hoeveel dagen je hier bent….Hm, dat klinkt als: als je geluk hebt, zie je er een… Hij verkoopt het goed in elk geval en je kan hem nergens op vastpinnen. Vol goede moed begonnen, en ja hoor, daar zat een ganzenechtpaartje. Vlakbij het pad, en wel een bijzonder uiterlijk. Check. En door… je hoorde allerlei vogelgeluiden, maar ik had het idee dat ze even hun hoofd boven het struikgewas uitstaken en dan snel weer verstopten. We hoorden ze wel, ieks of pfiew pfiew, maar zagen ze niet… Grrrr. Nog tussen de struiken gekeken, maar nee, je hoort wat ruisen door het struikgewas, maar ziet niks. Ik weet het zeker, ik ben geen vogelaar, veel te weinig geduld voor. Verderop zagen we weer zo’n stel ganzen, maar die hadden we al gezien. Dus weer door… en in een soort lagune zagen we een ordinaire meerkoet, of in elk geval een soort koet. En een soort fuut. Die kennen we al, maar toen: een vogel met rode borst, en een met blauw en geel! In de folder….en op bordjes in het reservaat. We waren bijna bij het grote meer Lago Argentina, toen we in de lagune een heel stel flamingo’s zagen. Gisteren zagen we ze al aan de waterkant, dus een verrassing was het niet meer, maar ze zijn er echt. Ik word nu op elke vakantie achtervolgd door flamingo’s. Maar ze blijven mooi.

Een hele tijd gekeken en gewacht of ze nog zouden vechten of wegvliegen, maar helaas. Dus weer verder, zat er weer zo’n ganzenpaar: hebben jullie ons al gezien en op de foto gezet? Jahaaa. Dat weten we nu wel. Het laatste exemplaar was een vreemde vrouwelijke vogel met luipaardlegging en uitbundig verendek; hopelijk een zeldzaam exemplaar… genoeg voor vandaag. Straks nog eten en dan weer klaarmaken voor morgen: verder naar het zuiden. We komen later nog terug in Patagonië, maar dan aan de Chileense kant. Morgen eerst naar de zuidelijkste stad van Zuid-Amerika, Ushuaia, in Vuurland, Tierro del Fuego. Hasta luego!