Dag 34 Zweven boven de vulkaan - 9 december

Een vrije dag vandaag, althans een niet-reisdag. Dus wat gaan we doen? Toch maar een mini-reisje, de auto pakken, richtingen watervallen van Petrohue. Slechts 50 km verderop, dus voor ons een eitje. Een mooie weg langs het meer Llanquihue, het een na grootste meer van Chili. Aan de overkant zijn normaal twee vulkanen zichtbaar, maar inderdaad, normaal gesproken; nu even in de wolken. Vanuit het vliegtuig hadden we ze al gezien, maar vanaf de grond nog niet van dichtbij. Misschien komt dat nog vandaag???

We reden een nationaal park in, met als symbool een ijsvogel. Die kennen we: gezien op mokken, tassen en folders, maar niet in het echt. Die gaan we dus ook niet verwachten…. De watervallen stelden niet teleur. Op de achtergrond kwam de vulkaan Osorno steeds meer in beeld. Het puntje zat nog in de wolken. Ook nog een wandelpad langs de rivier gevolgd, het pad der liefde? Geen liefde gezien… wel een lagune met weer een kleine waterval en mooi zicht op de woeste rivier. De moeite waard dus. De wolken verdwenen steeds meer, dus misschien kunnen we de rit richting de voet van de vulkaan wagen? Wie weet zien we hem…. Dus met de auto over een slingerweg, zien we opeens een vosje. Die ging nog even voor ons poseren langs de weg. Die stond ook op mokken en tasjes, check! Ja, die verwachtten we dus niet… Op een verkeersbord een poema, maar die zijn erg schuw, dus die zie we zeker niet.

De weg was nog steeds verhard, huh, en we slingerden langzaam richting de voet van de vulkaan, die opeens zichtbaar was! Langs de weg stonden gele struiken en paarse lupinen in bloei, mooi! Eerst een sandwich gegeten bij een skicafé en daarna in de skilift gestapt naar boven, naar de gletsjer en halverwege de, nog steeds meest actieve, vulkaan. De stoeltjeslift trilde een beetje door de zenuwen van Fokke en omdat ie wat gesmeerd moest worden, maar al krakend en piepend kwamen we boven aan. Bij de tweede lift weigerde Fokke eerst dienst, hoogtevrees, maar toch ingestapt. Hij was even hoog al de eerste, dus wat is de logica? Toch gedaan en zo zweefden we boven de vulkaan. Ik weet niet of Fokke alles meegekregen heeft, die was de binnenkant van zijn oogleden aan het bestuderen en pruttelde nog wat na. Gelukkig vaker in een stoeltjeslift gezeten, want hun instructies werden vlak voor het in- en afstappen in het Spaans naar je toe geschreeuwd. Ja, ja, beugel omhoog en straks afspringen, elk naar een kant en uitkijken dat je de volgende stoel niet tegen je aan krijgt…. Toch? Tja, als je de afstap mist, ga je gewoon nog een rondje. Maar dat ging goed zonder brokken en met vrij zicht op de Osorno en zijn krater. Check! Fokke bibbert nog wat na, of was dat van de kou  daarboven? In de auto weer terug en weer opwarmen. Inmiddels is het zelfs 18 graden in Puerto Varas en is vulkaan nummer twee ook zichtbaar. Hopelijk morgen ook, dan rijden we de zevenmerenroute richting Bariloche, in Argentinië. We zullen zien…