Dag 45 Kodakmomenten - 20 december

Tja, we zaten zen te wezen op het vliegveld, ondertussen met een schuin oog kijkend naar de gate en ja hoor, vlucht verdween van het bord…. Toch gate 1. Je moet blijven opletten hier, anders mis je zo je vliegtuig. De vlucht ging verder vlot en we werden netjes afgehaald van het vliegveld. Er stond iemand klaar met mijn naam erop, maar we moesten voor de zekerheid hem om een code vragen, omdat er veel misbruik wordt gemaakt. Dat verbaast me niet, want toen we aankwamen hingen de mensen over de balies van de verschillende taxibedrijven naar je te roepen in de hoop dat je een taxi nodig hebt. Het leek wel een marktkraam. De code klopte, de man moest wat lachen, had ie kennelijk niet verwacht dat dat blondje hem zou testen…

Aangekomen in het hotel gelijk maar op bed geploft. Zelfs hier rook je weer een brandlucht buiten van de vele houtkachels hier, uche uche. Uiteindelijk in slaap gevallen of gestikt, of flauw gevallen, dat kan ook…

De wekker ging vroeg, want je weet hier nooit hoe lang ze nodig hebben een boterham voor je te zoeken, koffie te maken en wat sap te persen. Maar dat was dit keer met de Franse slag: er werd een fruitschaal voor je neus gehouden, zo van kies maar. Eh ja, een abrikoos? Die bleek onrijp en keihard. Hier is een thermos met heet water en hier de Nescafé. Wil je een hard of zacht gekookt ei? Doe maar hard….bleek ijskoud en grijs te zijn. Misschien wel van vorige week, dus die maar half opgegeten. Een broodje was wel warm, maar alleen kaas of jam als beleg. We doen het er maar mee. 

Kwart voor 9 hadden we een transfer geregeld via het hotel gisteravond en die was netjes op tijd. Een half uur later stonden we al op het busstation en de bus ging 10 uur. Je moet er altijd een half uur van tevoren zijn; daar houd geen Chileen zich aan, maar goed. Er kwam al een bus aanrijden van de juiste maatschappij en die ging naar Valparaiso. Reistassen onder in de bus en toen bleek een probleem…. Wat we er van begrepen hebt, is dat dit een bus eerder was, maar omdat de tassen er al in lagen, mochten we mee. Ze hadden geen zin die zware dingen er weer uit te slepen, denk ik. Als we boven en achterin de bus gingen zitten was het goed. Gelukje. Ook was het een ritje van anderhalf uur, dus sneller dan gedacht. Ik zat nog half uit het raam te turen, toen de bus stopte en iedereen uitstapte. Ik dacht bij een tussenstop, maar na een check op Google Maps bleek dat we er al waren! Snel eruit! Een taxi naar het hotel gepakt en we reden langzaam omhoog… oké, deze stad heeft 40 heuvels en die moeten we omhoog lopen dus, oef. Het was te vroeg om in te checken, dus tassen gedumpt en eerst maar eens een bakkie doen…. Ik zag links en rechts al streetart, je weet niet waar je moet kijken. Ik zeil van de linker- naar de rechterkant van de weg om foto’s te maken, ik word helemaal gek! In goede zin dan… erg sfeervolle stad dit. Heul veul kodakmomenten…! Yes. De hoteleigenaar kwam al met wat tips hoe we hier de dagen kunnen besteden. Fijn, iemand die meedenkt. Morgenvroeg gaan we eerst een paar uur met een gids op stap, dus de rest kunnen we daarna zelf afvinken, haha. Hopelijk heeft deze gids niet de sokken erin, want dan ga ik nog meer foto’s maken om te vertragen….