Dag 47 Laatste kans - 22 december

Het laatste sightseeing plannetje voor deze vakantie: de laatste restjes kodakspots van Valparaiso nog bezoeken. Eerst met een Uber voor een paar euro drie heuvels verderop. Ideaal zo’n Uber. Je ziet op de kaart waar je taxi is, en toet toet, daar kwam Mario aanrijden. Onderweg nog mooie street art gezien, gelukkig had ik die al lopend al gespot, check. Op het terras van het huis van dichter en schrijver Pablo Neruda het uitzicht bewonderd. Je kon in zijn huis, maar deze man zegt ons niks, dus de kadoshop eerst bekeken. Meestal word je daar na een rondtoer gedropt, maar nu kon je er zo in. Daar stonden fotoboeken van de inrichting van zijn huis, dus even doorbladeren en check, ook gezien, hoef ik niet meer naar binnen, haha. 

We hadden al een goed terras gespot, dus eerst koffie bijtanken. Toen verder naar beneden diverse straatjes en steegjes en trappetjes afgespeurd. Deze wijk was helaas iets minder goed onderhouden en er waren minder fotospots. Wel weer veel stappen….de stappenteller van Fokke is helemaal van de leg ervan; had een reset nodig. Hij dacht vast: dit kan niet kloppen….

Vele stappen later aangekomen in downtown, dus daar nog een hele tippel gemaakt op weg naar de haven. Je kon een half uur met een boot het water op om de stad vanaf het water te bekijken. We waren bijna in de buurt toen we al bijna het zwemvest aangereikt kregen. Voor 5 euro economy tour of 50 voor privé tour. 50? Ben je gek geworden? Ja, maar dan ging je gelijk weg. Nou, we gaan voor economy en dan wachten we wel even op de boot, we hebben alle tijd. We zaten amper en toen werden de laatste toeristen de boot opgeroepen en gesleurd en we gingen al. Er was een soort publieksopwarmer die in het Spaans van alles schreeuwde, die moet vanavond schor zijn: of we er klaar voor waren of zin in hadden, tenminste zoiets dacht ik te verstaan, klaar voor de zeeleeuwen…jaja, dat zal. Links zie je…rechts zie je dan niks…je zag de skyline, het museum….en jawel, op een gele ijzeren boei lag een zeeleeuw te snurken. Hij had een naam, dus zal me niks verbazen als het een overgebleven circusdier was of zo. Verder natuurlijk geen zeeleeuw gezien en ook geen pinguïn, want die schijnen hier heeeeeeel soms ook te zien te zijn. Nee, voor safari moet je niet naar Chili….

De marineschepen die er lagen kregen hoog bezoek en het opleidingsschip Esmeralda lag er en we konden vrachtschepen van heel dichtbij zien…..wat een massa! Het tourtje zat er al weer op, dus zwemvest werd weer afgerukt en dan kon je op de kade springen. En bedankt, maar nee, geen extra tip verdient. Gelukkig hadden we hier al geen hoge verwachtingen van; gewoon even bootje varen, zo moet je het zien.

Nog een stukje gelopen richting een andere wijk, maar helaas was daar de funicular stuk en lukte het ons niet meer om al die trappen omhoog te lopen - Als je überhaupt kan vinden waar de trappen zijn en we werden onderweg al weer gewaarschuwd voor zakkenrollers. Dus toen de metro gepakt naar Viña del mar, een badplaats hier vlakbij. De metro kost maar 40 cent, dus dat kun je altijd uitproberen. Helaas was het metrostation nog een eindje lopen van het strand, maar toen we eenmaal bij de zee waren, viel het tegen. Geen grote boulevard of strandtenten, slechts wat verkopers langs de zee met zelfgemaakte prullaria. Veel hoge flatgebouwen, vooral bij het stuk dat Acapulco Beach heette. Wolkenkrabbers waren het niet, meer flatgebouwen, een soort Benidorm. Geen Miami of Dubai, mochten ze willen…..gisteren hoorden we al dat de laatste jaren er geen Argentijnse toeristen meer komen, de armoede is te groot. En dat zie je dan. Het is het nét niet. Dus maar weer terug naar Valparaiso met de metro en vanaf daar een Uber. Even bijkomen in het hotel en dan het laatste avondmaal hier. Morgenvroeg met de bus naar het vliegveld van Santiago de Chili. Dus nog twee nachten en dan begint onze terugreis.