Dag 6 Gekleurde kerken - 11 november

Gisteravond bij een bistro heerlijk gegeten, hier om de hoek, toevallig een aanbevolen restaurant. De lokale witte wijn hier, Torrontés, laat zich goed smaken. Die is goedgekeurd. Ook onze hotelkamer heet Chianti, je raadt het al, thema wijn. Niet zo gek voor een wijnboetiekhotel. Vanochtend het ontbijtbuffet uitgeprobeerd: wat kennen we nog niet of is van hier? Een vreemd hard broodje, check, mwah, beetje droog. Rijstepap, fruitsalade, koffie, toast, dunne yoghurt. Best oké. Klaar voor de dag: in langzaam tempo richting centrum lopen. Met het kwartier leek het warmer te worden. Eerst maar naar het stadsplein, Plaza 9 julio, met de roze kathedraal. Binnen was een dienst aan de gang, dus we kwamen er achter dat je dan geen foto’s mocht maken, nadat een bewaker dat ons vertelde. Oeps. Op een ander moment maar eens terug dan. 

Toen de winkelstraat helemaal uitgelopen, best nog druk. In de verte zagen we kerk twee, Candelaria,  lichtblauw van buiten, roze en blauw van binnen, zeer mooi en helemaal leeg! Toen via andere winkelstraat maar weer terug, en nog even een koffieshop ingelast. De plaatselijke mode ben ik nog niet van onder de indruk, maar de mensen hebben nog geld om te winkelen, zullen we maar denken. Bijgetankt door naar kerk drie, Fransisco, rood aan de buitenkant, ook mooi. De temperatuur was inmiddels opgelopen tot 35 graden. Nu het museum maar in: archeologisch museum MAAM, lekker koel, 18 graden om alle gevonden voorwerpen goed te conserveren. Er zijn totaal drie gemummificeerde lichamen van geofferde Inca kinderen, gevonden op 6700 m hoogte in een vulkaan. Er wordt altijd maar één tegelijk tentoongesteld. In Peru hadden we ook al zo’n meisje gezien. Deze was ook nog goed bewaard gebleven. Ze worden in hun beste kleding tezamen met wat andere offers, als beeldjes en potjes, levend geofferd. Ze krijgen alchohol toegediend waarna ze in slaap vallen. Daarna begraven, maar zij zien dat als dienend in plaats van levend. Maar je moet er niet aan denken…. 

Opgefrist tijd voor lunch, bij van Gogh café. Een schaal met allerlei eten voor twee om te proeven, maar was mij teveel en te vet. Salta staat bekend om empenada’s, dus die in elk geval geproefd. Geen puf meer om weer terug te lopen, plus vanavond moeten we weer dat stuk lopen, dus terug met taxi naar het hotel. Tijd voor siësta. In de tuin was het veel te warm, dus op de kamer maar uitgerust en de route voor morgen alvast klaar gemaakt. Dan gaan we zelf met de auto on tour…ben benieuwd!