Dag 7 Start van noordelijke road trip - 12 november

Gisteravond in de stad gegeten en daarna nog in een vrolijke optocht van de LHBTQ gemeenschap beland, erg gezellig en kennelijk is dat hier geaccepteerd. Regenboogvlaggen al dan niet vergezeld van een drag queen. Check. Dus mooie afsluiter van Salta. Vanochtend met taxi naar het vliegveld om de huurauto op te halen. De taxichauffeur gaf onderweg nog honderd tips: ga vooral daarheen en niet daarheen, neem die weg wel en die andere weg niet, wat ook nog mooi is, is….. tjonge, spraakwaterval en proberen alles te onthouden. Maar al die Spaanse namen….hopelijk herkennen we wat op de borden onderweg. 

Na al het papierwerk en controle van de auto, snel de airco aan en op pad! Na de laatste buitenwijken van Salta werd het landschap al kaler en droger. Vorige week heeft het even geregend, maar daarvoor pas in mei. Dus het is hier droog en warm. We herkenden de naam en na een check op Google Maps, een kleine detour genomen naar een groot meer: Lago Embalse Cabra Corral. Er voeren een aparte soort woonboten en op een brug stonden ze klaar voor bungee jumpen. Maar na een blik op de stellage, dat maar overslaan. Terug naar de hoofdroute, tijd voor lunch. Laat er nou net een restaurant voorbij komen. De tosti was net klaar, toen er twee bussen arriveerden. Net op tijd dus. Snel wegwezen….Het landschap werd steeds mooier en mooier en ruiger. We kwamen nog langs een spookdorp Alemania, ja, voormalig Duits dorpje, met een oud stationnetje. Ondertussen leek het landschap steeds meer op Arizona in de VS. Bij een korte fotostop roken we af en toe benzine bij de auto, maar die zal het wel warm hebben. Hopelijk krijgt ie geen kuren. De airco op volle toeren na elke korte stop, zoals bij Garganta del Diablo, een rotsspleet. Honderd meter lopen naar het begin, met langs de route lokale verkopers met o.a. sieraden, droomvangers (dat lukt vandaag wel met die harde wind) en fluitjes. Alsof we hem niet gezien hadden, begon die fluitverkoper steeds harder op zijn fluitje te blazen. Jahaaa, ik hoor je wel en ik heb je gezien, maar ik hoef geen fluitje. Zucht. Maar stevig doorstappen… en door. Onderweg nog rotsformaties in de vorm van een obelisk en kasteel gezien, en in allerlei kleuren. De TomTom was even ons overnachtingsadres kwijt, dus we reden het eerst voorbij tot in het dorp Cafayate, waar weer Internetbereik was en we opnieuw konden zoeken. 18 km terug, grrrr… ach, nou ja, tijd genoeg. Nog voor 4 uur zijn we er al. Uitzicht op de wijnvelden. Vanavond de witte wijn Tonneres maar weer proberen. Kijken of ie hier ook lekker is….nu onze socials checken, haha en wachten tot etenstijd. Oh nee, zit ik net rustig te typen in de lounge, komt er een man op ons af, ja hoor, een Nederlander met rollende r…. Hoe is hier de Wifi? Ja, hij komt uit Wassenaarrrrrrr, ja, leuk stadje dat Zutphen, bla bla, waar wisselen jullie je geld, leuke locals hier, bla bla, pfff, tot straks bij het eten, zei ie…. Waar zijn mijn oordopjes????