10 okt Ole, Ollantaytambo

Weer als een blok geslapen, hoe kan dat toch??? Tijdens een pizza eten gisteravond vielen we beide bijna in slaap, zo gaar als een klontje. Weer opgeladen met best een goed ontbijtje hier, inmiddels ons 14e adres, nog een te gaan. Genoeg energie opgedaan om vandaag de uitdaging van het Inca fort aan te gaan, boven het dorp gelegen. Eerst nog een poging gedaan dichter bij een andere ruïne te komen, maar dat pad was wel erg stijl en konden we altijd nog daarna doen. Bij de casa de cuy nog even dierinspectie gedaan: daar worden de cavia’s gefokt. Allemaal hokjes met daarin cavia’s in alle kleuren en maten, sommige een dag oud. De mannetjes worden opgegeten. In de hoek stonden wat kookpotten….och jee… maar ja, wat is het verschil met een konijn?

Nog even een cappuccino op het balkon aan de Plaza, flesje water mee en toen moest het toch maar gebeuren… langzaam de trappen opgelopen van het Inca fort en om de paar verdiepingen even pauze. Even van het uitzicht genieten en op adem komen.Trapleuning ontbrak hier en daar en eenmaal op het hoogste punt liep je langs een afgrond met een touwtje…ondertussen begon het harder te waaien, dus we waren net op tijd, want af en toe kwam er een zandvlaag voorbij… De laatste trap was omlaag, maar met grote ongelijke treden en geen leuning. Fokke is omgekeerd naar beneden gekropen. Gewoon rustig aan doen, komt goed. Ik word klimcoach, denk ik. Beneden waren we blij dat het er op zat, maar we hadden het toch maar gedaan. 6000 stappen, maar de hoogte en treden niet meegerekend. Genoeg calorieën verbrand voor een pancake, met verse jus, op balkon. Ondertussen mensen kijken op het plein. Een jongetje in klederdracht deed een dansje voor twee toeristen; krijg daar een beetje een aap aan een touwtje gevoel van… Enfin, je moet wat om geld te verdienen. De rest van het dorp nog verkend. In de steegjes zie je soms een stok met een rode doek: geen boerenprotest, maar een teken dat je er drinken kan kopen. We zagen nog een bord van een archeologische vindplaats, oké, die ook maar bekeken, we zijn toch bezig. Was slechts 450 meter lopen, over een keienpad, langs een beekje en langs stieren, aan een touwtje gelukkig. We kwamen niemand tegen, wat gek? Wederom Inca ruïnes, check. Zo, nu wel even terug naar het hotel, het is na drieën, opladen voor het avondeten.