20 sept Zand, zand en zand

Vandaag voor de verandering niet vroeg op, dus rustig aan beginnen met heerlijk ontbijtje met uitzicht op de hoge zandduinen. Nog even bij het zwembad gelezen en alvast een taxi besteld voor naar het busstation rond 12 uur. Graag een grotere, want er rijden hier veel kleine gele taxi’s waar amper twee mensen in passen. Dus, wat komt er aanrijden om 12 uur…. juist, een kleine taxi. Ik zei nog zo, een grande! Tja, dus de koffer en reistas mochten voorin zitten zonder gordel. De chauffeur had alleen nog uitzicht naar links, maar ach, maakt hier toch niks uit, niemand houdt zich aan de verkeersregels. 

Helaas waren er geen broodjes te koop op het busstation, dus lunch bestond uit zoute koekjes en een snicker. De organisatie liet wat te wensen over dit keer, dus totale chaos met een paar bussen die tegelijk komen en moeten parkeren op een te kleine parking. Mensen die snel uit de bus rennen naar het toilet, maar daarna niet weten uit welke bus ze kwamen. Als een wonder is het weer gelukt onze zitplaatsen te bemachtigen en onze tassen in de juiste bus mee te geven, precies dezelfde stoelnummers als gisteren. Installeren en gaan! Lang leve de iPad om je te vermaken, want het uitzicht bestond uit zand en daarna zand, een paar groene velden met landbouw en toen weer zand. Opeens gingen we met de weg omhoog door een rotslandschap. Zoals in de reisgids staat, deze vijandige omgeving wens je niemand toe. Nou, daar zijn wij dus beland…in Nazca. Hier kun je de wereldberoemde Nazca-lijnen bekijken. En verder is hier…. niks. Eind van de middag kwamen we gelukkig pas aan; zelfs een terras vinden hier is moeilijk. Het bier was op en de tapas bleek een soort gebakken versie te zijn….oké. Rauwe chorizo is toch lekkerder zullen ze maar zeggen. Straks eten en dan houden we deze dag voor gezien. Morgen weer vroeg op…..