22 sept Op en uit de hoogte

Alles volgens plan de nachtbus gepakt en ons beneden in een stoel gedrapeerd. Gordijnen dicht en ook een gordijntje tussen Fokke en mij dicht gedaan om helemaal te kunnen cocoonen. Beetje zoeken hoe je moet liggen, want ik kan niet lang op mijn rug liggen, maar het ging. Lag net op mijn zij toen de weg wel erg begon te hobbelen en slingeren, dus van slapen komt dan niks. Aan mijn oren merkte ik dat we langzaam de hoogte in gingen en tegen de ochtend toch nog even geslapen tot mijn achterbuurvrouw om 6 uur begon te bellen. Ja, met mij gaat het ook goed, todo bien, ja, fijn dat je het vraagt… Dat is normaal hier kennelijk. De buurman van Fokke ging even het nieuws kijken op zijn telefoon dus ook daar konden we van meegenieten. Geheel volgens plan waren we om 9 uur in Arequipa, op ongeveer 2400 meter hoogte. Echt een opvallend schone stad, geen papiertje op straat gezien, waar de bewoners trots op zijn, waardoor ze de naam hebben uit de hoogte te zijn. Nog niet gemerkt, ze zijn erg aardig. Helaas konden we pas om 13 uur in onze kamer terecht, overigens een geweldig boetiekhotel, La Hosteria, dus eerst maar ontbeten bij de buren in een ecocafé, op aangeklede pallets, heerlijke yoghurtbowl met vers fruit en granola. Ze hebben hier sowieso wel moderne eettentjes en cafés valt me op. Had ik niet zo verwacht. Kan Engeland een voorbeeld aan nemen… daar moest ik me af en toe rot zoeken om yoghurt te scoren in plaats van een vet en machtig ontbijt. 

Na het ontbijt naar het Santa Catalina klooster gegaan, want daar heb je wel tijd nodig om alles te zien, een citadel binnen de stad. Schitterende hofjes in rood en kobaltblauw met muurschilderingen. Er wonen nu nog 21 nonnen van 21-100 jaar oud. Daarvan een later kunnen spotten op straat, die mocht de poort even uit, wat vroeger jaren niet mocht. De moeite waard om te bezoeken. Even paar uurtjes bijslapen op de kamer daarna, want we moeten deze dag rustig aan doen om te acclimatiseren. Lastig voor mij…. Even later dus weer op pad naar Mundo alpaca, een minikinderboerderij met o.a.  een lama, alpaca en vicuna, waar wol wordt gesponnen. Twee vrouwen in klederdracht begonnen snel te spinnen toen ze weer wat mensen zagen, maar het stof zat op hun weefkleedje… ach, daar kijken we maar doorheen; de rollator stond in de hoek, dus denk dat ze na hun arbeid zich in het verkeer storten. Maar leuk om te zien, ook de verschillen tussen de dieren. Nu nog herkennen in het echt… 

Toch nog tijd over met daglicht, dus nog richting Plaza des Armas gegaan en daar op een van de vele balkons vruchtenthee met stukjes ananas en mango en cocabladeren geprobeerd. Lekker dus. Er stond een politieagente cool te wezen op een politiemotor, tenen net aan de grond. Gevraagd of ik een foto mocht maken, omdat we ook bij de politie werken… dat mocht, maar kreeg zo langzamerhand de indruk dat ze daar voor de show stond, want ze begreep er verder niks van. Een man vertaalde voor haar mijn verhaal, maar meer dan lachen kon ze niet. Misschien meer een type voor topmodel dan voor politie? Ondertussen ging de zon onder en verscheen er nog een fanfare voor de kathedraal. Later op straat ook nog een Peruaan met panfluit tegengekomen, dus toen was het feest compleet. We hadden vlakbij ons hotel al een eettentje gezien met Thais-Peruaans eten en dat was een goede keus. Licht en hele verfijnde smaken. De Andes curry is goedgekeurd, evenals de zelfgemaakte rode grana ijsthee en een lemongrass ginger mousse als toetje. Deze kok mag blijven…