Dag 37 Tranquillo - 12 december

Gisteren weer op voedseljacht: wat gaan we dit keer eten? De variatie is niet groot, dus veel zin in eten heb je soms niet. Onze eerste keus bleek niet meer te bestaan: er hing een man boven uit het raam met de vraag: Bar? Ja, die is dicht. Dus plan B: een restaurant met alleen pasta. We waren aan de vroege kant, half zeven, maar de deur was al open. Een man wenkte ons binnen en zei dat de keuken over een half uur open ging. Oké, komen we zo terug. Nee, wacht hier maar, tranquillo, oftewel we doen rustig aan en doen jullie ook maar rustig. Hij vroeg of we op de bank wilden tv kijken. Er stond een zithoek in het restaurant namelijk, maar nee. We wachten wel op de houten stoel en kweken zitvlees. Er was genoeg te kijken, zelfs een koekoeksklok. Hij regelde uiteindelijk wat drinken voor ons en na wat rondstruinen en ons vergapen aan alle memorabilia hoorden we zeven keer koekoek. Daar kwam een bedieningsmeisje: er was geen kaart en ze sprak weinig Engels, maar we begrepen dat we uit drie soorten pasta konden kiezen en een saus. Doe maar ravioli met speciale paddo’s uit de streek. Ondertussen kwamen er drie natgeregende Belgen binnen in natte fietskleding. Die werd uitgedaan en op de kachel gelegd. Ze stonden hun achterwerk op te warmen aan de kachel. Ze zwaaiden al, want ze zagen mede-Europeanen. Dit was de sfeer daar ongeveer.

De pasta duurde even, maar dat is een goed teken, dan is ie vers, en tja, alles hier tranquillo, hè? De Chilenen zijn heel relaxed, maar daar moeten wij nog aan wennen. De pasta smaakte bijzonder goed, dus dat was een meevaller.

Goed geslapen in onze boomstamkamer. Wel wat last van allergie, want ze hadden bedacht dat we onder drie wollen dekens en een dik zwaar dekbed moesten slapen. Dat dekbed was enorm zwaar, je kan wel bezwijken, dus toch maar voor de dekens gekozen met dikke ogen als gevolg. Niemand kent me hier, dus ze weten niet hoe ik er normaal uitzie. Er waren bij het ontbijt slechts twee Engelsen, te zien aan de vlaggetjes die gisteren op de bar werden gezet om te tonen welke landen ‘in the house’ waren. Yes, Olanda is in the house en present at breakfast. Nou, niet fast, tranquillo, hè, we hebben alle tijd vandaag.

Wat gaan we doen op de vrije dag? Alle fototoestelletjes op Google Maps in de buurt bekijken. Dat waren niet heel veel, maar het was nog wat bewolkt en regenachtig, dus eerst maar een uurtje wachten. Dan ergens koffie drinken, dan met de auto op weg naar punt 1. Dat bleek een privéterrein te zijn. De brug over de rivier was wel mooi. Punt 3 en 4 bleken niet bereikbaar over land, dus na de lunch bleef alleen nog een wandeling rond Mirror lake over aan de rand van het dorp. Geen spiegelglad weer, want de Patagonische wind was weer heftig. 

Bij de vvv nog gecheckt of we hoogtepunten misten, maar nee. De man daar sprak geen woord Engels, maar van zijn Spaans begreep ik dat. Ook zochten we een internetcafé of copyshop om iets te printen, maar hij bleef maar herhalen dat hij een toeristenkantoor was en niet kon printen. Hij begreep mijn Spaans wel in elk geval, dacht ik. Dus na de wandeling op zoek naar de copyshop, maar die was de hele week gesloten, maar er tegenover zat een kapper. Ik kan Fokke aan zijn haren vastpakken, dus het was tijd voor de kapper. Het was een barbier en er zat een klant. Die wilde een apart geschoren kapsel, maar Fokke wilde gewoon alles kort. Er kan weinig aan verpest zou je zeggen, maar voor de zekerheid toch even een zinnetje opgezocht in Google translate. Er was een leerling of stagiair bezig met de vorige klant, maar de leraar moest nog wel wat bijschaven… zowel de leraar als stagiair hadden beide linksachter een dunner stukje geschoren haar… toch een gevalletje van verkeerde kammetje op het scheerapparaat? Ik zat Fokke al bang te maken en vroeg of ie zijn bakkebaarden wilde houden…. 

Hij was aan de beurt….zinnetje laten zien (alles 2 mm kort) en er werd heftig geknikt, komt goed. Bzzzzz, heen en weer scheren, ik zag nog een pluk achter op zijn hoofd staan….bzzzz, nee, ook weg….bzzzz, kammetje erbij en zijn bakkebaarden over het kammetje heen scheren…..bzzzz, beetje bijschaven en oeps, nee, toch de bakkebaarden weg….kaal…..wenkbrauwen nog bijknippen….. en voilà, na een kwartiertje was dit schaapscheerdersfeest klaar. Ik kan het drie keer sneller en 9 euro goedkoper, maar goed, meneer is weer het heertje. 

Zo, lekker fris, nog een uurtje op het terras bij het zwembad weggewaaid en dan is het weer dinertijd en zit deze rustige dag er weer op. Morgen weer een stukje rijden, hier hebben we alles gezien!