Dag 38 Carretera Austral - 13 december

Gisteravond een hamburger gegeten. Na de bestelling vroeg ze of we nog meer wilden? Nee, hoor. We twijfelden zelfs of we niet een burger zouden delen… hadden we dat maar gedaan. Er kwam een megagroot broodje en patat erbij….pfff, en dan zou je nog meer willen bestellen? Ik snap nu waarom ik weinig slanke Chilenen zie. We zijn niet eens tot de helft gekomen. Of we nog een doggy bag wilden? Nope. Gracias. Ik ga toch echt geen koude hamburger eten bij het ontbijt.

Vanmorgen maar broodjes ingekocht voor onderweg, want op de kaart zag ik weinig lunchtentjes op de pampas. De bakker zat naast de kapper en de stagiair zwaaide enthousiast naar Fokke. Hij is wel erg blij … Grappig hoe enthousiast ze zijn in dit dorp, erg vriendelijk. 

Nog een cappuccino en dan kunnen we gaan. Er was nog een Nederlands stel dat op de espressomachine af kwam, haha. Die zagen de machine buiten door het raam en dachten ook: hier moet goede koffie zijn. Zij gingen nog raften die dag, maar zeiden dat de afgelopen tijd het water te hoog stond voor raften. Ja, dat dachten we al, haha. Gelukkig dat we daar onze zinnen niet op hebben gezet. Leuk even te kletsen in eigen taal. 

Daarna aan de relatief korte reis voor vandaag begonnen, iets van 175 km. Langs en over de rivier Futaleufú, die best heftig tekeer gaat…zicht op groene en witte bergtoppen. De gele struik is dus een brem, weten we ook weer. Af en toe kruisten we de rivier met een bruggetje en hing ik uit het raam op zoek naar mooie plaatjes. We begonnen op onverharde weg, dus een beetje stoffig was het wel om uit het raam te hangen, uche uche. We werden ingehaald door een man en vrouw op motor. Ik zei nog: stoer om hier te rijden. Volgens Fokke was dat net zo makkelijk als op asfalt. Ik had het nog niet gezegd of bij de volgende bocht lag er een motor plat. De vrouw keek pijnlijk, dus wij gelijk uit de auto. Gelijk in de adrenalinestand. Wat bleek: de man was gestopt en aan de verkeerde kant afgestapt, waar de weg afliep. Fout nummer 1…. Dit moet een beginner zijn…. Dus de motor viel achter hem aan. En toen lag er 450 kilo plat. De vrouw was gisteren gevallen en had last van haar schouder en had een pijnstiller nodig. Dus het was minder ernstig dan het leek. Ze kwamen uit de VS, vorig jaar hun rijbewijs gehaald en hadden wel geoefend, maar niet in de bergen…. En dan ga je onverhard in de bergen rijden??? Strak, maar dom plan. We hebben geholpen de motor rechtop te zetten. Ook misten ze nu de veerboot. Ik had medelijden met de vrouw. Die rijdt vast niet meer relaxed…. Fokke was in zijn gedachten al verder en zag al visioenen dat ie de motor moest wegrijden…..helaas voor hem. Zij moest met pijnstillers gewoon doorrijden van hem. Gezellig….

Ondertussen reden we op de Carretera Austral, een bekende Chileense route, en zijn we bij Lago Yelcho aangekomen, waar onze lodge staat. Ingecheckt en nieuwsgierig als we zijn, even een rondje gelopen. Ik zag een paadje bij het strand de bosjes ingaan, dus die maar gevolgd. Over boomstronken en rotte bruggetjes, maar op een gegeven moment was onduidelijk waar het pad was. Volgens Google Maps was er verder niks, dat klopte dus. Dus maar een stukje terug gelopen en toen richting cabana’s gelopen en toen kwamen we weer bij de lodge uit. Dat belooft wat voor het pad dat we morgen willen gaan lopen….