Dag 13 - Toetje van het noorden - 18 november

Vannacht op muggenjacht geweest, grrr, steeds dat gezoem rond je hoofd en kamerdeur naar de gang weer open en later weer dicht vanwege de warmte. Kortom, het was een actieve nacht. Rustig opstarten met indianenmuziek bij ontbijt en dan langzaam terug richting Salta. Eerst naar Purmamarca, we waren er vroeg, dus nog parkeerplek genoeg. Zullen we eerst koffie of eerst wandelen? Toch maar het laatste, want de lucht was blauw, dus elk half uur wordt het warmer.

Op zoek naar de ingang van de wandelroute van de zevenkleurige berg… na even zoeken gevonden. We waren nog maar net uit het dorp vertrokken, toen zagen we al een uitzichtpunt. Gaan we dat doen? Mwah, nee. Maar na de eerste bocht zagen we alsnog een ijzeren trap naar het uitzichtpunt, leek mee te vallen, dus toch maar, en moesten we entree betalen. Wel bijna een euro! Ik werd even opgehouden door een aantal jonge schoolmeisjes: een klein meisje ging pal voor me staan, en vroeg of ik Engels sprak. Ja, jij ook? Een poco…. ze had wel lef. Tot nu toe de enige persoon die een beetje Engels sprak hier in het noorden. En waar ik vandaan kwam? Olanda! Aha! Dat verklaarde kennelijk veel. Ze stonden met z’n allen om me heen naar me op te kijken, letterlijk, een kop kleiner. Zullen wel denken, wat is dat voor groot blond gevaarte? Daarna zwaaiden ze mij met z’n allen uit, zo schattig! 

Zo leuk, dit soort ontmoetingen. Daarna door met onze route, slechts 3 km, maar nog enigszins op hoogte, dus het gaat niet zo snel als je niet wil dat je tong op je enkels hangt….

Een hele mooie route om de gekleurde berg heen. De meeste bezoekers houden het bij het uitzichtpunt, maar wij wilden kijken of het achter de berg ook leuk was…. Ja, dus, maar geen zeven kleuren bergen meer. Maar mooie route en toevallig hebben we hem de goede kant op gelopen, met het lastigste stuk eerst. Ondanks dat, was ik kortademig en was mijn water zo op. Rustig aan en einde is in zicht. En laat daar gelijk een goede koffietent zitten! Check. Bijtanken met cappuccino en water aanvullen…. daarna nog een laatste ronde door het dorp, waar je door de stapels kleden, truien en poncho’s heen moet kijken. Ze verwachten nogal wat toeristen….

Alles gezien, mooi toetje op deze noordelijke road trip. Terug naar Salta, via de snelweg, al hoewel snel… er rijden van allerlei soorten voertuigen met verschillende snelheden op deze weg en er is af en toe een omleiding door onverhard gruis, dus nog oppassen geblazen. Onderweg weer meerdere politiecontroles gezien en bij een van de gendarmerie moesten we stoppen. Een heel verhaal in het Spaans… no comprende. Okay, tourists? Yes, oké, rijd dan maar door. Daar kunnen ze niks mee.

Voor de afwisseling een crêperie gevonden in een modern en koel winkelcentrum, want we zullen nog op meer plekken komen waar je geen keus hebt in lunch, dus. Voorkomen dat de empenadas je neus uit komen….

Terug op het honk in hotel Delvino in Salta, nu in kamer pinot. Maar eens foto’s op de Ipad zetten, voor het geval dat. Buiten is het nog 33 graden, dus tegen etenstijd komen we wel weer naar buiten. Lekker eten bij de bistro om de hoek, varkensrib in honingmarinade. Even geen lama meer….