Dag 24 Eerste busrit - 29 november

Gisteren rustig aan gedaan, want we komen hier later nog terug en hebben dan tijd genoeg om de stad verder te verkennen; we moesten nog 2 uur doorbrengen in de stad, omdat onze kamer nog niet klaar was. Dus tassen achter gelaten en een goed café opgezocht voor koffie en lunch, het Be happy café. Gezien de regenbogen inderdaad een LHBTQ adresje, maar dan wat letters minder hier. Met Google translate kwam ik er achter dat je op de muur jouw ervaring en foto achter kon laten ,met daarop jouw verhaal toen je uit de kast kwam. Ik dacht even dat het een datingmuur was, maar nee. Hier kunnen we niet aan meedoen, nog niet uit de kast. ’s Avonds bij de achterburen gegeten in een kleurrijk eetcafeetje met allerlei prullaria. Dan heb je wat te kijken tijdens het eten. De vis was lekker in elk geval en de porties normaler dan in Argentinië. 

Wat ons opvalt tot nu toe, is dat de Chilenen ook erg aardig zijn. Ze zijn vriendelijk op straat. Ze haperen nog wel wat als ze Engels moeten praten, maar we begrijpen elkaar. Alleen Chilenen en Argentijnen zijn niet elkaars beste vrienden. De Falkland eilanden zijn van Engeland, maar in Argentinië zie je diverse borden met daarop dat het toch echt hun eilanden zijn, de Malvinas. Dat blijft een struggle. Onze b en b eigenaar noemde dat ook nog vanochtend en vond het echt onzin; de bewoners voelen  zich Engels en niet Argentijns. 

Vanochtend na het ontbijt vertrokken met een reisbus naar Puerto Natales. We reden over een weg, alleen maar rechtdoor. Onderweg zag je gras, gras en struikjes. Wat een negorij hier. Nog ruimte genoeg hier op de pampa. Af en toe kwamen we langs een kleine nederzetting met een paar huizen. Verder is er niks, nada, nothing. Hier wil je toch echt niet wonen, tenzij je mensenschuw bent… Binnen een half uur weer allerlei soorten weer gehad, en toen we aankwamen in Puerto Natales na 3 uur in de bus waaiden we bijna vanzelf naar de b en b hier. In de buitenwijken hier ligt allerlei rotzooi in de tuin. Dat zou ook rotzooi van de buren een paar huizen verderop kunnen zijn, met die harde wind hier. Je waait hier uit je broek. Het is een wonder dat de huizen hier blijven staan, want het is een combi van ijzeren platen, houten planken en wat stenen, wat een huis moet voorstellen. Van oorsprong is dit een kleine gemeenschap, maar nu is het de poort voor nationaal park Torres del Paine, dus veel outdoor reizigers hier. Souvenirshops met veel pinguïns, in allerlei soorten en maten en materialen, maar nog niks leuk genoeg. 

We slapen hier in een kleine hosteria, annex koffiezaak. Achter in de tuin slapen we in een soort bijhuisje, meer een hok. Het had wat opgefluft mogen worden. Ach, als de douche het doet en het bed goed is, prima. De wortelsoep is in elk geval lekker hier. Morgen weer op pad met een huurauto, on the road again! Eigen baas, zelf route bepalen en stoppen waar je wil. Zin in!