Dag 31 Gekleurde huisjes op palen - 6 december

Gisteravond wederom een communicatiestoornis; in het restaurant een Peruaans gerecht besteld, lomo saltado, maar het meisje in de bediening herhaalde het, en het klonk iets anders. Ik ging later twijfelen of dit goed zou komen. Toch een check op de kaart, ja hoor, er bestond ook iets als lomo ventado. Bij haar een check gedaan, maar ze begreep het niet. Ze dacht dat we iets anders wilden bestellen, dus de baas er bij: nee, je kan je bestelling niet veranderen. Nee, dat wil ik niet, ze heeft hem verkeerd verstaan. Dus de jongen van de receptie erbij, die Engels sprak, en toen werd het hun duidelijk. Nee, we zijn geen lastige klant die iets anders willen dan besteld, maar zij heeft het verkeerd verstaan. Maar de biefstuk zat al in de pan, dus aten wij wederom biefstuk met zuurkool dit keer. Sauerkraut, ja, die Germaanse roots, he? We zijn de moeilijkste niet. Als goedmakertje kregen we Calafate sour van het huis. Geen Peruaans gerecht dus, maar het werd weer flossen met al dat vlees.

Vanochtend besloten eerst de noordwestkant van het eiland op te gaan en dat was een goede keus! Mooie weg, heuvels op en af, deels langs de kust, met hier en daar een huis of huisjesverhuur (cabañas) met zicht op zee. Het doet denken aan Cornwall, met Zweedse huisjes. Opeens kom je bij het strand en houdt de weg op en kun je kiezen het strand op te rijden of een kiezelweg. Er stond een mannetje: heb je een tour geboekt naar de pinguïns? Nee dus. Wil je naar het restaurant? Hè, nou, ja, eigenlijk willen we hier bij het strand kijken. Die optie kennen ze niet, dus dan maar restaurant. Over de stenen gereden en aangekomen bij het restaurant, stond het volgende mannetje: tour? Nee, restaurant. Dan moet je die kant op, de trap op. Ja, ik sta ervoor, leek me logisch, maar bedankt. Eerst even een foto maken vanaf deze plek. Maar ik liep dus de andere kant op en toen werd ik al geroepen: de wc is hier in het restaurant? Eh ja, vrouwen zoeken altijd naar de wc? Ik hoef niet naar de wc, ik wil een foto maken….Maar goed, ik ga eerst wel op dat terras zitten, om jullie te plezieren. Doe maar een cappuccino. Wil je een empenada erbij? Nee, ook niet. Rust wil ik en een foto maken. Ondertussen zagen we wat verloren toeristen met zwemvest op zoek naar hun bootje om naar de pinguïns te gaan. Ze hadden natuurlijk gehoopt dat wij ook in het bootje stapten, maar nee, seen that, done that. Heb hem later gevraagd of er nog wel pinguïns waren. Ja, stuk of 30….oké, dat is niet veel. Waarschijnlijk zie je er maximaal 10 en zit de rest dan in het water, volgens de gids, als je gaat klagen….

En door. Terug via Ancud, anders moesten we een heel stuk onverhard rijden, en dan richting het noordoosten, een deel van de kerkenroute rijden. Colo, check, Tenaún, check, Dalahue, check. Ondertussen lekker toeren door het heuvellandschap, met varens, tropische bomen, coniferen en struiken met gele en rode bloemen. Sommige huisjes hebben bloeiende rozenstruiken. We eindigen vandaag in Castro, de hoofdstad van het eiland, bekend om de paalwoningen aan het water, palafito’s. We slapen er zelfs in! Hier blijven we twee nachten. Morgen de palafito’s maar goed bekijken, want nu staat de zon verkeerd voor de foto. En nog een deel van het eiland te gaan…