Dag 21 Gletsjer overload - 26 november

Diner en avond overleefd. Al hoewel, avond, je bent pas klaar met eten om half 10, dus zoveel avond heb je niet meer. Om 10 uur lagen we knock-out en hebben de hele nacht door gesnurkt. Frisse antarctische lucht doet goed. Verkoudheid hadden wel al, maar op de boot serveren ze heel veel fruit, dus fruit overload om vitaminen bij te tanken. Vaste tijden voor ontbijt, lunch en diner en tussendoor heb je briefings over de expedities en over het gebied. Geen tijd om je te vervelen. Je komt amper toe aan lezen. Er is geen WIFI, dus als compensatie is er educatief entertainment. Gelukkig geen shows of andere vormen van tijdverdrijf, want dat is niet echt onze smaak. 

Vandaag ontbijt om 8 uur, 9 uur de eerste expeditie. Dat betekent eerst wat kleding aan voor het ontbijt, niet teveel, en daarna verder aankleden met thermokleding, een warme gevoerde broek, trui, dikke sokken, wandelschoenen, een col, jas, handschoenen, muts, reddingsvest, zonnebril, fototoestel, pfff, hebben we alles? Eerst verzamelen op het 5e dek, voor de laatste instructies. Je wil zo laat mogelijk je verder aankleden, maar nee, je moet alles al aantrekken, want over 2 minuten moet je vertrekken. Wat dus iets later wordt, waardoor je als een soort Michelinpoppetje in de lounge staat weg te zweten.  Zag ik buiten wachten? Nee, ook niet, bij je groep blijven staan. 

Dan per groep naar beneden naar het 1e dek, om in de zodiac te stappen. Wij zijn de independent English group, want er zijn een paar georganiseerde groepen, een groep Duitsers, Fransen, Amerikanen, Spaanssprekenden, en een paar andere nationaliteiten. We zijn de enige Nederlanders, dus bij het opnoemen van de landen worden we genegeerd. Tja, we zijn een klein landje, maar Kaap Hoorn was er zonder Nederland niet geweest, dus beetje respect, hè? 

Op het 1e dek moet je een sleutel van je reddingsvest achterlaten, en later weer ophalen zodat ze zien dat je er bent. Vergeet je dat, dan word je omgeroepen. Dat kunnen we nog onthouden. Wij wel…

Dan in de rij om in de zodiac te stappen, cha cha cha en je zit. De bestuurder van de zodiac staat met een gewichtige stuurstang tussen zijn benen, helemaal ingepakt tegen de kou, te wachten tot iedereen zit en dan ga je. Hoppa, de zee was nog redelijk kalm, dus dat was een mooi ritje naar de kust. Vanaf daar konden we een wandeling doen met gids naar de zijkant van de Pia glacier. Eerst nog makkelijk, later moest je je aan touwen omhoog hijsen of vasthouden want het pad was wat modderig. Inderdaad, weer wat mensen beneden achtergelaten. Maak ja, het is een expeditie cruise, geen ontspannen cruise. Bij het uitzichtpunt een paar minuten stilte gehouden om alleen maar vogels en scheurend ijs te horen. Het was weer bijzonder. 

Terug bij het strand stond de jongen met de chocomel weer klaar. Hem zetten ze echt overal neer, weer of geen weer. Weer terug op de zodiac, en op de boot weer in de rij, dit keer om je schoenzolen schoon te laten spuiten. Sleutel uit sleutelkastje weer aan reddingsvest klemmen en dan kan je weer omkleden. Weer even gewone kleding aan. Uitblazen op je kamer, of ergens in een lounge gaan zitten met een hapje en drankje. We worden goed verzorgd, dus gelukkig kan je af en toe calorieën verbranden met een excursie. 

In de middag stond een tweede excursie op het programma, dit keer alleen een zodiac ride: 7 km varen naar de Porter gletsjer. We konden niet aan wal, dus dat werd een fotosessie vanaf de zodiac. In dat uur hebben we zon, regen, sneeuw en bewolking gehad, oftewel Patagonian weather. Ze kunnen zeggen wat voor weer het nu is, maar het kan elk moment omslaan door de wind. Dus op sommige excursies moet je je reddingsvest aanhouden zodat je op elk moment snel terug kan. Vandaag dus twee gletsjers bezocht, maar onderweg zie je er ook nog veel, als we langs de fjorden varen. Chili heeft in totaal honderden gletsjers. Dus na deze reis zijn we even voldaan qua gletsjers. 

Vannacht zullen we weer verder varen en komen dan een stukje over de Atlantische oceaan, rond 2 uur vannacht. De boot kon dan heftig gaan schommelen. Oh, oh…. Alles wat niet stuk mocht vallen, moest je opruimen in je hut, dus dan denk je: wat gaat er in vredesnaam gebeuren? En je kan de boot niet meer af…. Geprobeerd vroeg in slaap te vallen in de hoop dat ik door zou slapen, maar helaas. De wind nam toe en de boot ging meer op en neer en heen en weer. Ik ben in stabiele zijligging op bed gaan liggen en ben er wonderwel niet uitgevallen. Ik was bang zeeziek te worden, maar dat ging goed. Fokke vond het niet heftig genoeg, maar ik had geen zin om boven een wc pot te hangen in de nacht. Dat hebben we weer overleefd…..