Dag 3 Op stap met een Porteño - 8 november

Na een goede nacht vanochtend met Georgina vertrokken voor een stadstour. Een inwoner van Buenos Aires wordt een Porteño genoemd, omdat BA vroeger een grote haven had. Het is even wennen aan haar Spaanse Engels en haar manier van praten: van mij mag er wat meer Spaanse peper in, want ze praat wat lijzig. Met de lokale bus eerst naar de wijk Recoleta en de bijbehorende oude begraafplaats. Uiteraard het familiegraf van Eva Perón gezien. Ze wordt hier gezien als een held, maar destijds trok ze meer aandacht dan haar man. Met zijn carrière is het na haar dood dan ook bergafwaarts gegaan. Georgina vond haar te populistisch. Dat was haar eerste inkijkje in haar politieke zienswijze….naarmate de dag vorderde, kwamen er meer uitspraken voorbij, op zich bijzonder dat ze dit deelde. Toen de Argentijnse verkiezingen ter sprake kwamen was het duidelijk dat ze een andere koers wilde dan nu, dus ze noemde haar favoriet. Wij zeiden nog, is dat niet een beetje een rare man zonder politieke ervaring, maar nee, ze bedoelde echt die clown met de kettingzaag. Tja, het is kiezen tussen twee kwaden, geloof ik, meer keus is er niet.

Op het beroemde Plaza de Mayo herkende ik getekende witte hoofddoekjes, symbool van de dwaze moeders. Daar zei ze niks over, ook niet over de gestolen kinderen, wat laatst nog in Spoorloos aan de orde kwam. Een stukje zwarte geschiedenis, maar snel door…. Ligt gevoelig, denk ik. 

Door downtown gelopen, koffiestop in een Argentijnse keten, die moet concurreren met maar liefst 70 Starbucks vestigingen hier. Pfff. Veel gebouwen gezien in brede straten, veel bussen, veel groen, valt me op. Het wordt wel vergeleken met Parijs of Madrid. De buschauffeurs rijden niet heel soepel, behalve voor je nekspieren, maar verder is het ov goed. Na een snelle blik op het havengebied met gerestaureerde pakhuizen, nog een rondje door de kleurrijke wijk La Boca gedaan, bekend om zijn stadion van Boca juniors en de gekleurde golfplaten huisjes. Te toeristisch geworden, helaas. Er lopen een paar zogenaamde tangodansers waar je mee op de foto kunt, tegen een goede prijs uiteraard, maar vooral de man zag er niet echt als authentieke danser uit. Ik vermoed dat ze één tangopose kennen voor Instagram, maar hilarisch is het wel om ze samen te zien poseren met zo’n stramme toerist. Niet de entertainment die ze bedoelen waarschijnlijk. 

We eindigden in de wijk San Telmo, een wijk met veel cafés, winkeltjes en eettentjes, waar Georgina ons achterliet. En ja, hoor, daar was ze, een Truus met achter op haar rug: de ANWB kom je overal tegen! Inderdaad, een Nederlandse groepsreis….en we zaten er middenin. Snel wegwezen. Truus kon niet echt waarderen dat we haar t-shirt voorlazen, ze had nogal wat poeha. We liepen snel de groep voorbij en zaten op een pleintje te wachten, waar we twee tangodansers in de startblokken zagen. En ja, hoor, de groep kwam dichterbij en toen kon de show beginnen. Net voor het einde, wanneer vermoedelijk de man met de pet rond zou gaan, ging de ANWB er vandoor. Ahum, niet zo netjes, Truus, dus wij hebben ze maar even beloond namens onze landgenoten. Heeft ze zich niet voor niks uit haar panty gedanst. We vonden een leuk oud barretje met vriendelijke ober waar ze een tosti hebben bereid. Ja, een. Het gebaar van Fokke werd als delen opgevat in plaats van, ik neem hetzelfde, dus ik kreeg een tosti en hij een leeg bord. Humor? Misschien hebben ze maar één tostiapparaat? Maar na navraag bleek het misverstand en kreeg Fokke alsnog een broodje. Na nog wat rondzwervingen door o.a. een markthal met eetkraampjes, zijn we langzaam weer terug gegaan richting ons hotel, 18000 voetstappen verder. Vanavond hier in de buurt maar eten zoeken….