Dag 2 Rustig opstarten - 7 november

Zoals ik voorspelde, zodra je het vliegtuig instapt, ruik je al de voorbereidingen op het middernachtsdiner. Keuze uit kipworst of vegetarische pasta. Dat laatste maar. Drooggestoomde penne met tomatensalsa, tja, het trekt je niet over de streep om vegetarisch te worden, zeg maar. Maar je hebt weer even wat te doen. Daarna verder met bingewatchen met het beeldscherm zowat op schoot, want mijn voorbuurman lag al in de slaapstand met zijn stoel met daarin MIJN beeldscherm. Dan maar proberen te slapen rond middernacht. Het vliegtuig in de slaapkleur oranje (Dreamliner), helemaal geïnstalleerd, maar helaas boven de oceaan mucho turbulentia… stuiterend in de stoel proberen de slaap te vatten. Die REMslaap heb ik niet meer gezien. Steeds het signaal van stoelen vast, ja, dat weten we nou wel, Floris de piloot. Al dommelend en draaiend heb ik toch wat tijd weggetikt. Om 5 uur gingen de lampen weer aan, blauw sfeerlicht en de geur van een warm appelgebakje, ja, we doen een poging wakker te worden. Nog twee afleveringen kijken en toen waren we al slingerend alweer geland. De reistassen waren er bijna sneller dan wij, wat een wonder was, want bij het opstijgen op Schiphol hadden we vertraging doordat er een puinhoop in de bagagekelder was ontstaan en alle koffers gecheckt moesten worden. Ik hield al rekening met shoppen voor Argentijns ondergoed, maar gelukkig niet nodig.

Georgina van de lokale reisorganisatie stond ons netjes op te wachten. Vamos! Op naar hotel Costa Rica in de wijk Palermo van Buenos Aires. We waren er om 9 uur, maar moesten nog wat uurtjes wachten om in te mogen checken. Georgina ging ondertussen geld voor ons wisselen en wij hebben twee pogingen gedaan tot aankoop van een lokale simkaart. Eerst paspoort niet bij ons in de telefoonwinkel, dus weer op en neer gelopen. Bij poging 2 bleek het niet beschikbaar. Zucht. Dan plan B, extra buitenlandbundel online bestellen. Georgina was weer terug van de bank met een rugzak vol met biljetten. En de kamer was ook eerder klaar. Tassen neerploffen, en dan op zoek naar lunch, want ondertussen was het 13 uur. Voor ons 4 uur later, dus tijd om dat ontbijtje aan te vullen. Wentelteefjes dan maar, in een leuke koffietent. Die zitten hier genoeg. Weer terug naar het hotel en geprobeerd wat rust te pakken. Net opgefrist na een douche en klaar om ergens een aperitief te nemen, komt er een stortbui. Na korte pauze een cocktailbar in de buurt gevonden, net bezig met de voorbereidingen van een verjaardagsfeest. Check, hopelijk is er nu een restaurant al open, inmiddels is het 20 uur. De Argentijnen eten heel laat, dus daar kan je niet op wachten, je moet ze net een ronde voor zijn. Ja, gelukt, laatste plekje boven naast de wijnvoorraad was nog over in een typische parrilla, een Argentijns steakrestaurant. Tjonge, het kleinste stukje genomen, maar desondanks denk ik dat de veestapel op de pampa na deze avond aardig is geslonken. Niet normaal, de kok staat tussendoor zijn messen te slijpen na al die brokstukken. Moe maar voldaan ons bedje in, al helemaal in het Argentijnse ritme.