Dag 41 We zien alleen maar water vallen - 16 december

Vannacht weer wat bomen omgezaagd op onze schrootjeskamer. De host is erg vriendelijk en doet zijn best om het ons naar de zin te maken. Gisteravond met regen aangekomen en helaas is de voorspelling vandaag niet beter. Hij kwam al naar me toe vanochtend met zijn telefoon om dat te vertellen. Er volgde een hele uitleg in het Spaans, iets met el niño… hij bleef maar praten. Ondertussen konden wij ontbijten, maar na het ontbijt kwam hij met een hele kaart aan en ging uitleggen hoe we moesten rijden naar de volgende bestemming. Kennelijk heeft hij in de gaten dat ik chef navigatie ben en Fokke chauffeur. Geen idee waarom… Hij praatte alleen tegen mij: optie 1 is een veerboot, optie 2, voor als er geen veerboot gaat, was een deels onverharde maar mooie route. Hoezo, als de veerboot niet gaat??? Maar die doorvraag kreeg ik niet helder. Sowieso moet je hier altijd meerdere opties bedenken.

Het eerste stuk eerst maar rijden tot aan de opstapplaats en dan zien we wel. Volgens Google ging er een boot en zou dat een kwartier sneller zijn…. Maar ja, wat hebben we daar aan. Op de boot zit je drie kwartier in je auto naar je autodak te staren, want in de regen buiten staan doe je niet. Dus toch maar de onverharde weg gekozen, die ook meteen onverhard werd. Langs de weg nog steeds varens en veel groen….dat is er niet voor niks… op een gegeven moment hadden we rechts rotsblokken en links een meer. We konden nog net zien dat het een meer was, met heel veel viskwekerijen, maar verder zag je weinig. Af en toe een kleine waterval langs de weg, maar we hebben vooral veel water zien vallen…. Erg zonde, want de route moet mooi zijn met besneeuwde bergtoppen, maar we zagen mist, wolken en regen. Helaas pindakaas. 

Er was hier een daar een gehucht, dus de lunch werd een lunchcafé. We hebben het kleinste gerecht op de kaart gekozen, maar dan aangepast. Completo betekent hier een berg sla, tomaat, ui, wat ze maar kunnen vinden in de keuken en over hebben, bovenop een dik stuk vlees. Hoe je dat eet? Niet te doen… je mond scheurt uit en met mes en vork lukt ook niet fatsoenlijk. Dat hebben we eerder al geprobeerd. Dus doe ons maar een heel dun stukje vlees met kaas, en dan elk een halve, dat is genoeg. Dat kon gelukkig na wat uitleg.

Het laatste stuk was een bekend stukje weg voor ons, alleen toen waren er vulkanen en een meer zichtbaar… grrrr. Onze lodge staat boven op een heuvel, na weer 4 km onverhard, met schitterend uitzicht…. als het niet regent. De eigenaar heeft humor: gelukkig dat je morgen 4 uur moet rijden naar de volgende bestemming, dan zit je toch maar in de auto, dan is regen niet erg... De voorspelling is dus weer prutweer. Hij schijnt chef geweest te zijn, dus het eten moet prima zijn. Daar klampen we ons maar aan vast… Gelukkig hebben we de vulkaan Osorno al eerder gezien en beklommen en dit niet uitgesteld, want dan hadden we gebaald. Althans, ik. Nooit uitstellen dus… Morgen trekken we weer verder door dit meren- en vulkanengebied naar Pucon.