7 okt Eerste verkenning Cusco

De kok van ons hotel mag blijven, het eten was lekker. In onze koloniale, dus krakerige kamer, daarna als een blok in slaap gevallen. Halverwege de nacht wel wat last van een verstopte neus, ben verkouden, en weinig zuurstof, maar verder prima. Het ontbijt hier was ook helemaal top: yoghurt, fruit, muesli, eigen gebakken brood, jam, ei in allerlei variaties, cappuccino….Een goed adres dus, gelukkig zijn we hier 3 nachten en de laatste nacht komen we hier ook weer terug.

Daarna langzaam maar eens de stad verkend, want een beetje duf zijn we nog wel, en de hoogte helpt dan niet echt. Bij elke stap, vooral omhoog, ben je kortademig. Dus nog even acclimatiseren weer. Begonnen op de San Pedro markt, waar we door vele fruitstalletjes werden gewenkt om fruitsap te drinken. Sorry, we zitten nog vol, net gehad. Daarna de vele straatjes kriskras door gelopen, het maakt niet zoveel uit hoe je loopt, je komt overal mooie dingen tegen. Vele houten balkonnetjes, krakkemikkige raampjes, mooie deuren, pleintjes, verkopers, vooral rondom Plaza de Armas word je belaagd: met tours, sieraden, hoedjes, massages, poppetjes, en andere prullaria. Nee, dank u, ik hoef geen hoed. Ook geen zonnebril, geen sleutelhanger, niks…  Zeker een paar per minuut. Je zou het eens moeten filmen. 

We zijn de mooiste jezuïetenkerk in geweest, maar verder kan ik slecht onthouden welke kerk nou welk detail had om te bekijken als ik de reisgids lees. We kijken overal maar naar binnen. Er zijn nog een paar straten waar je duidelijk kan zien dat de koloniale gebouwen bovenop Incaruïnes zijn gebouwd; de onderste muur bestaat uit grote rotsblokken, die zonder mortel precies in elkaar passen! In de wijk San Blas zijn meer galerieën van kunstenaars, maar de meeste winkels zijn de wel bekende toeristenwaar. Ook de kathedraal aan de Plaza hebben we van binnen bekeken. Dat was ook de moeite waard, wel drie grote kapellen met veel pracht en praal, vooral zilver en bladgoud. In de sacristie hingen oude portretten van priesters en pausen, oftewel de sala del pedo. Ook in het cederhouten koorgedeelte was veel tijd besteed aan het houtsnijwerk; onder de armleuningen waren figuren van blote indianenmeisjes gekerfd. Ik denk dat dat voor de nodige afleiding zorgde, of om het vol te houden?…Kortom, de schijnheiligheid vierde weer hoogtij, of heb ik gewoon weinig met dit soort religie? Mooi om te zien is het wel. En de tijd vliegt weer voorbij. Voordat je het weet is het eind van de middag en ben je 10.000 stappen verder. Even weer opladen in onze binnenplaats met een kopje muñathee. Een variant op de coca. Volgens Bolivianen beter. Smaakt ongeveer hetzelfde; naar gras volgens Fokke, maar je zou het als oude muntthee kunnen beschrijven. Het zou ook helpen tegen hoogteziekte en geeft een opkikker, dus dan kunnen we zo weer wat stappen maken om een diner te vinden. Wat gaat het dit keer worden?