Afscheid

Vannacht geen waarschuwingskreten gehoord, dus geen luipaardbezoek gehad, denk ik. Ik hoorde wel eens iets vallen op het tentdak, maar verder heerlijk rustig geslapen. Tegen de ochtend hadden we het zelfs fris met alleen een lakentje, want we hadden alle ventilatie open staan, en toch was het al 25 graden. Ik vraag me af of ik onder de douche schoner ben geworden, want het water rook naar roest en mijn handdoek werd bruin van het afdrogen. Ook uit de waskraan hing een bundeltje gras of mos en af toe kwamen er brokken roest uit de kraan. Maar wel WiFi op het terrein! Ik heb gisteren mijn verhaaltje voor het slapengaan geschreven aan een bureautje in de tent, net Kate uit Out of Africa, maar dan in Azië. Om het te plaatsen moest ik de tent even uit, in het donker. Gewoon de olielampjes volgen richting de grote tent, zaklantaarn mee en daar liep ik door de bush….ik dacht even een slang te zien, maar dat bleek de waterslang in het zand te zijn. Pffff. Af en toe een tak in mijn nek, maar verder alleen geluid van krekels en de verbeelding dat ik geknor hoorde. Snel verhaaltje geplaatst en mijn nest in.  
De volgende ochtend stond de host al rond onze tent ons op te wachten om ons te begeleiden naar de ontbijtplek, midden in de bush. Ober nr 1 bracht een bordje met fruit, ober 2 een gebakken eitje, ober 3 toast met jam, ober 4 schonk water en sap in, ober 1 haalde ondertussen koffie, ondertussen maakte de host een praatje, ze waren er maar druk mee. Toen gingen ze weer, net als gisteravond bij het diner, op 4 meter afstand staan kijken of alles goed ging. Ik voelde me net de buurvrouw van Mrs Bouquet, die al zenuwachtig wordt bij de aanblik van Mrs B. Fokke had het dekseltje van het pepervaatje verkeerd om gedaan, maar toen ik het goed wilde doen, viel het hele vaatje om natuurlijk. Dat krijg je als je je opgelaten voelt. Gelukkig kan je hier alles zo het gras op vegen. De keuze koffie of thee is hier altijd een moeilijke; wat is het beste te drinken? We gokten op koffie. Niet vergeten het laatste in je kopje te laten zitten, want dat is drap. Iedere keer maak ik een verkeerde gok en denk nog niet bij de bodem van het kopje te zijn en dan….brrr, bah, getver, ik ben al bij de koffieprut aanbeland. Hoe krijg ik dat weer ongezien van mijn tong af in een servetje met 4 paar ogen op me gericht. Hatsjie, brr, veeg veeg, zo, het grootste is weg. De rest wegslikken, zoete jus er achteraan….en het is weer binnen. Op hun verzoek nog het gastenboek getekend en toen werden we door 4 paar armen uitgezwaaid. Een kwartiertje per jeep de bush uit, net lang lang genoeg om de curry van gisteravond tot halverwege je keel te houden, en daar stond Samman ons op te wachten. Zijn laatste dag met ons was aangebroken. Op het programma stond slechts een bezoekje aan een tempel of bedevaartsoord waar boeddhisten, Hindoestanen, katholieken en christenen mogen komen. Dat zouden ze op meer plekken moeten doen, alles tezamen, geen onderlinge haat en nijd meer. Gewoon samen naar één gebouw. De Hindoestanen wasten zich in de rivier voordat ze naar de tempel gingen en brachten fruit mee. Volgens mij werd dat gezegend in de tempel, want ze kregen het terug met een soort guirlande erbij. We hebben het rondje door de tempel ook gemaakt en eindigden met een grijze stofstip op ons voorhoofd. Je kon ook een handje gekookte kikkererwten krijgen, maar dat hebben we overgeslagen. Heb er twee geproefd en was blij dat ik die beproeving had overgeslagen. De binnenkant van de Hindoestaanse tempel is het meest kitsch en kermis van allemaal; alleen de flipperkasten ontbreken, verder veel bling bling.  
De boeddhisten wassen hun handen en offeren bloemen. Bloemetje gelegd, rondje om de stoepa en weer bijna 1 km op blote voeten door het zand weer terug…..er stond ook nog een olifant, waar je drie keer onderdoor moest lopen voor geluk. Er naast verkochten ze loterijkaartjes, dat dan weer wel. Ik dacht dat gokken en religie niet samen gingen, maar hier wel. Genoeg zegeningen voor vandaag, op naar de airco van de auto, want het kwik liep inmiddels op tot 35 graden. Onderweg zagen we een café dat gerund werd door de Army en Air force. Zouden ze daar cappuccino hebben? Jawel….even bijtanken en dan nog een uurtje rijden. Het landschap bestaat inmiddels weer uit rijstvelden, bananenplantages en palmbomen, en we reden nog langs een zoutwinning en een nieuwe haven gebouwd door…. Chinezen. Ook hier rukken ze op.  
Net buiten Tangalle staat onze Palm Paradise cabana. Oftewel, doorwaaihut op palen aan het strand.  Tijd voor een afscheidslunch met Samman en een laatste selfie. Zijn taak zit erop, hij heeft ons veilig het land doorgereden. Nog een laatste knuffel en hem toen uitgezwaaid. Hij moet nog 6 uur naar huis rijden. Ach, gelukkig hebben we Facebook nog…. 
De zee is ruw en het waait hard, dus je waait hier uit je panty, mocht je die nog aan hebben. Er is geen badmeester en we mochten niet ver de zee in, omdat hij zo ruw is, dus dan maar dippen in het zwembad. Tsssss, het siste gewoon toen onze warme lijven het water raakten. Dat is lekker. Huh, en wat ziet mijn oog? Cappuccino in de bar bij het zwembad……hier houden we het wel twee dagen uit…..!