Allemaal beestjes

Het vroege opstaan is gelukt en de twee hotelboys stonden al klaar met onze take away breakfast en hebben onze koffers even naar beneden gerold. Dat scheelt weer. Samman had het gas erop dit keer en we vlogen door de bergen heen naar beneden, waar het met de minuut warmer werd. Einde van het koele weer, we gaan de hitte weer in. Onderweg kwamen we al twee olifanten tegen, die bij een picknickplaats achter het schrikdraad stonden. Ze lopen hier echt in het wild, dus zonder schrikdraad lopen ze gewoon het dorp in. Door de snelle chauffeursactie waren we al voor half 9 bij het olifantenweeshuis. We waren de eerste en konden daarom een mooie plek uitzoeken op de minitribune. Net de Apenheul…. De melk werd al klaar gemaakt en takken neergelegd en toen was het wachten……9 uur kwamen de eerste babyolifantjes aangelopen en zodra ze de melk zagen begonnen ze te rennen. Het was een koddig gezicht. Ze werden in tweetallen binnengelaten vanuit het park. Op den duur waren er wel meer dan 30! Ze gaven nog even een showtje slurfje drukken weg, het was zeer vermakelijk. Al met al een uurtje doorgebracht inclusief informatiecentrum, dus nu weten we alles over de olifant. Het blijven leuke beesten. 
Toen was het onze voedertijd, in de auto, een broodje ei met sla en banaantjes, helemaal prima. Nu alleen nog cappuccino….. maar dat kan je weer op je buik schrijven. Fruitsap werd het, ook lekker: mango, banaan, limoen met honing. Of ik er nog suiker in wilde……nee dank u, mijn tanden vallen er nu al bijna uit. Ze houden hier van zoet, zoeter, zoetst, vandaar dat diabetes hier een veelvoorkomende kwaal is, net als dat je veel mensen ziet met slechte gebitten, althans in het berggebied. We waren op weg naar onze logeertent of een lunchadres, dat was niet helemaal duidelijk, maar we reden de weg af en daar moesten we overstappen in een jeep met al onze spullen. Waar gaan we heen? De bush in. Samman bleef achter en zou ons om 14 uur zien. Ok. We zien wel. Na een kwartier rijden kwamen we aan bij een mini tentenkamp: een grote loungetent, een tweede tent wat het restaurant was en even verder stond onze tent: een doorwaai safaritent, alle ramen kunnen open, met gaas er voor. Er staat een bedje voor ons klaar, ventilator, primitieve douche en wc pot erin, hier kunnen wij wel slapen vannacht. Over een kwartiertje stond onze lunch geserveerd in de restauranttent. Wat eten we? Kip curry met gebakken rijst met papadum. Ik heb zo’n vermoeden hoe ze hier een kip klaar maken: plukken en dan met een hakmes in stukjes hakken….de term filet kennen ze hier niet; met bot en al zit de kip door de curry, dus je moet uitkijken dat er geen botje in je keel blijft steken en goed kauwen, knars knars. 
Om 14 uur kwam de jeep voorrijden en hobbelden we het kamp uit, inmiddels was het 33 graden. Het eerste stuk hobbelde het meest en auw, pas op voor takken….. bedankt voor de waarschuwing! Op naar Yala NP! In deze jeep hadden we goed uitzicht, geen stang op ooghoogte, dus niets kon een goede safari nog in de weg staan. Het landschap is hier droger en lijkt meer op een savanne met hier en daar waterpoelen en meren. Heeeel veel groene vogeltjes gezien, een blauwe ijsvogel, pauwen, maar die zie je in heel het land gewoon langs de weg, hazen, hanen, Pumba en zijn zwijnevriendjes, Bambi en zijn hertenvriendjes, sambars, krokodillen, waterbuffels, koeien, salamanders, varanen, aapjes……en als hoogtepunt een slapend luipaard. We zaten eerst het gras te bewonderen waar hij wel eens werd gesignaleerd, maar opeens kwam er een jeep voorbij stuiven en hup, wij er achteraan…..ja, daar was een file dus daar moest iets zijn: tussen de struiken door zag je hem liggen met de poten omhoog. Hij trok zich niks aan van al die aandacht en ronkte rustig verder. Gaaf! Mooi beest ook. Misschien hebben we naar een speelgoedbeest zitten kijken, want hij lag er wel erg vreemd bij, maar in dit gebied schijnen er nog 50 rond te lopen, dus het kan een echte zijn. Na 3 uur safarimassage hadden we pauze aan het strand, dat is hier namelijk vlakbij. Door de tsunami zijn er hier 47 toeristen omgekomen. Geen beesten, want die liepen de goede kant op toen de vloedgolf kwam, van de zee af…..  jeep weer opgeklommen en toen stonden we bij een waterplas te wachten en kwamen er 7 olifanten aan lopen en gingen voor onze neus zwemmen. De baby ging kopje onder, dus daar zag je af en toe nog een slurfje van. Dat zag er heerlijk uit, daar had ik ook wel zin in, een zwembad, maar wij hadden alleen een stofbad…..een goede dag voor safari, dus we konden voldaan weer terug, mijn haar in coupe safari. Er is te weinig waterdruk om mijn haar te wassen, dus dat wordt morgen de stofkam er door heen.  
In het kamp stonden al wat tafels en stoelen klaar voor het diner in open lucht. Na een korte douche met zaklantaarn de weg door de bush gevonden naar de tafeltjes. Daar deden ze een kampvuur aan, niet voor de romantiek, maar om de luipaarden weg te jagen, die houden niet van vuur. We hoorden een oerkreet van een vogel, en als dat 3 minuten aan bleef houden, zou er een luipaard aan komen. Hoe we dat moeten gaan horen als we oordoppen in hebben vanwege de krekels, weet ik niet…..het advies is dus: rits van de tent dichthouden! Terwijl we van lokale gerechten als spring hopper, potato curry en een of ander iets met kokos zaten te genieten, voelde ik al beestjes op mijn armen kriebelen. Iets anders dreef al in mijn biertje, maar ach, dat is kamperen!