Relaxed dagje?

We dachten vandaag een relaxed dagje te hebben, met slechts 3 tussenstops en eindbestemming Kandy, maar niets was minder waar. Onze eerste stop was Dambulla cave, ooit een schuilplaats voor een koning, maar nu educatief centrum voor monniken. Waarom maken die het zichzelf zo moeilijk en bouwen ze boven in een rots hun tempels met tig treden er naar toe? Zo snap ik dat monnikenwerk wel; moeilijk als het makkelijk kan. Samman wist een sluiproute naar boven zonder traptreden, maar weet niet of dit veel beter was: schuin omhoog lopen over rots. Boven aangekomen slippers weer uit en over heetgebakerde stenen verder. Grmpf. Er waren vijf grotten, waar de zon dus niet scheen, dus schaduw zou je denken en koelte, zoals meestal in een grot. Maar nee, er zijn grotten waar het nog warmer is dan buiten…..gelukkig was het interieur van de grot de moeite waard: veel beelden, liggende boeddha’s, een stoepa en muur- en plafondschilderingen. Ok, check, weer wat vocht verloren en een hoofd als een tomaat. En mijn kuiten doen al iets minder zeer, behalve als je naar beneden de rots af moet. Grmpf, auw auw…. 
Gelukkig was onze tweede stop niet boven aan een berg, maar konden we gewoon lopen, wel op blote voeten, naar een ruïne van een klooster Nalanda Gedige. Daar snel een schietgebedje doen dat de mieren niet te erg bijten vandaag. Door naar het volgende, maar nog even een extra stop gemaakt. Samman kondigde het al aan, een specerijen- en kruidentuin. Volgens mijn reisboekje zijn die speciaal voor toeristen aangelegd om vervolgens veel te dure producten te verkopen. We waren dus gewaarschuwd. En ja, ik zag ze voorbij komen, de spice and herb gardens. Verplicht nummertje, maar ik spijker mijn kennis op dit gebied graag bij, dus hoppa, mee met een gids voor een demo. Ondertussen was het tegen twee uur en we hadden nog niet gegeten, dus mijn maag dacht bij elk kruid: kan ik je eten? De gids was een student in de ayurveda, een holistische benadering van gezondheid. Dat kwam goed uit met ons als krakkemikkige mensjes. Hij hoorde Fokke kuchen en hoesten, dus de hoestdrank werd al aangerukt. Ondertussen kruidenthee geproefd, en diverse kruiden zien groeien, net als mijn honger. Van sommige kun je massageolie en andere crèmes maken, en hij vroeg of hij ons voorhoofd in mocht smeren. Was goed tegen hoofdpijn, dus dat kan nooit verkeerd zijn. Zooooooo, magische handen. Een andere crèmepje smeerde hij over mijn arm, dus toen hij vroeg of hij massage aan mocht bieden, bood ik mijn nek aan als vrijwilliger. Zo, die zit weer los…..heerlijk. Toen wou hij mijn armen nog doen, prima, en onderbenen. Daar was weer een ander smeerseltje voor tegen paarse vaatjes en warempel, die werden minder….of zag ik inmiddels scheel van de honger? Nog even een check gedaan hoe lang zijn studie ayurveda duurde: 2 jaar massage en dan 5 jaar geneeskunde. Hij was 6e jaars en kon er wat van, dus een fooitje was op zijn plaats. Toch nog dat wondersmeerseltje gekocht en hoestsiroop voor het blaffende olifantje Fokke en we waren helemaal verlicht. Nu tijd voor lunch, even verderop. We mochten van het buffet pakken, maar Fokke bleek een kippenpoot van een ander tafeltje te hebben gepakt, dus toen we betaalden was er commotie. Eerst wisten we niet wat er was, maar wel dát er wat was. Onduidelijkheid alom. Ook Samman had meegegeten en zei dat er iets met kip was…..de serveerster bleek een stagiaire en wist niet hoe het op te lossen en had ook last van schaamte geloof ik, extra geld vragen of hadden we juist teveel betaald? Na 10 minuten gaf ze alsnog het wisselgeld terug, maar dat hebben we haar maar geschonken, zo sneu al die kippestress. 
En door naar het Aluvihara grotklooster, waar ooit monniken de leer van boeddha op bladeren van de parasolwaaierboom hebben geschreven in 7 maanden tijd. Ook weer monnikenwerk. Waarom ze dat in een grot hebben gedaan, geen idee, maar het was weer een kleurige werkomgeving met muurschilderingen. Er zat nog een man in de bibliotheek een demo te geven van het beschrijven van zo’n blad en die schreef onze namen erop. Dat kan 300 jaar goed blijven, dus die gaat ons overleven….en oh ja, een kleine donatie voor zijn monnikenwerk werd op prijs gesteld…..zucht. Check, ook weer gedaan, en toen door naar het hotel in Kandy. Gelegen boven aan een berg, maar de Suzuki redde het nog net. Eenmaal uit de auto bleek dat de ingang van het hotel een mooie toegangsTRAP had. Nee! Nog één keer dan vandaag. Bij het inchecken weer wat verwarring: als je op de Jong zoekt en je staat ingeschreven als Fokke Tjibbe, haha, kun je lang zoeken. Ze weten hier niet wat je voor- of achternaam is en denken dat je tweede voornaam je achternaam is. Eindelijk tijd voor een frisse duik in het zwembad. Waar is die? Nou, onderaan deze TRAPPEN halverwege de berg. NEEEEEEEE!