Cultuur en natuur in Kandy

We hebben de lokale dienstbaarheid aardig op de proef gesteld: gisteravond iPads en tasje met alle belangrijke spullen opgeborgen in het kluisje op de kamer, maar het resetten van de code ging niet goed, dus toen we hem wilden openen, ging dat niet. Oeps, we have a problem…. Gelukkig bleek het hotel een mastersleutel te hebben, dus konden ze hem weer open maken. Had personeel weer wat te doen. Sorry…. Daarna kwam ik tot de ontdekking dat ik mijn lensvloeistof in het vorige hotel heb laten staan. Gvd, en ik check altijd alles, maar de badkamer was zo groot en begroeid met kamerplanten en lianen dat ie waarschijnlijk tussen de bush niet meer opviel. Het was al te laat om nog die avond wat te regelen, dus ik kon mijn huidige lenzen weggooien, want die drogen gelijk uit zonder vloeistof. En nee, in water leggen, gaat ook niet. Dus vanochtend drie man achter de receptie uitgelegd dat ik een probleem had. Samman was er al, maar met handen en voeten uitleggen bleek nog niet zo eenvoudig……het was net hints, nee, niet een zonnebril vergeten, ook geen bril, ook geen lenzen, nee, vloeistof voor mijn lenzen. Ik had die ochtend mijn reservepaar ingedaan en liet het lege hoesje zien….vloeistof voor hier in…..mwah, ja, er ging een lampje branden. Een man ging het telefoonnummer van het vorige hotel opzoeken en schreef ons kamernummer daar en datum op, terwijl de andere twee empathisch zaten te wezen. Samman belde ondertussen met een vriend die daar nog was en die zou ook gaan zoeken. Tadaaaa, ja hoor, het was gevonden, maar hoe krijg ik het hier??? Over twee dagen komt de vriend van Samman naar het plaatsje Ella, waar wij dan ook zitten en die kon het meenemen. Fantastisch, maar niet vroeg genoeg; ik heb softe hydrofiele lenzen, net een nieuwe formule van Hans Anders, die van, alleen de prijs is anders, maar er is nu helaas meer anders, Type 4 lenzen moet in type 4 vloeistof, en dat in het Engels. Zij kwamen niet verder dan een glimlach, dus Samman gezegd dat ik toch echt vandaag ook naar een opticien moest. Gelukkig zitten we in een grotere stad, Kandy, en hadden we op Internet een winkel gevonden die lensvloeistof verkoopt. Samman kwam niet verder dan, geen probleem, maak je geen zorgen, over twee dagen heb je het terug…..nee, dat is dus te laat. Dus hem onderweg laten stoppen bij een opticien en daar hadden ze twee soorten vloeistof. Op hoop van zegen liggen mijn lenzen daar nu in te weken en zal ik morgen vroeg zien of ze opgelost zijn, een chemische reactie hebben veroorzaakt of dat ik geluk heb en typeaanduiding van de HA lariekoek is……wordt vervolgd…… 
En de dag moest nog beginnen…..na deze commotie op naar de koninklijke botanische tuin Peradeniya. Begonnen als koninklijk lusthof (Hof van Eden??). Daar kregen we twee uur om te chillen en alle blommetjes, struiken en bomen te bekijken. Ik geloof dat er 188 soorten orchideeën waren in Sri Lanka. Verder waren er veel Chinezen…..waarom hier wel en niet bij de tempels? Daar mag je niet samen met een gebouw op de foto…..geen selfies dus. Of ‘selpie’, zoals Samman het noemt. In deze tuin wel, dus daar gingen ze…flits, flits, klik, klik and smile….we moesten eigenlijk op de plantjes letten natuurlijk en die waren ook mooi. In een paar bomen hingen vliegende honden. Af en toe zag je er een vliegen, gigantisch groot! Er liep een mannetje die zei, kom, kom, dus wij liepen mee, met nog een stel en toen sloeg hij met een boomtak tegen de boom aan en joeg alle vleermuizen de boom uit. Ehm, ik dacht dat ze overdag sliepen? Nu dus niet meer? Oh ja, en hij vroeg een paar roepies voor zijn diensten……hallo zeg, niks roepie roepie… geen donatie voor deze barbaar en zeker niet als hij er om vraagt. Hier dus geen vrienden gemaakt, haha. 
Bij de uitgang zagen we eindelijk een koffietentje met Italiaanse koffie, dus even van de gelegenheid gebruik gemaakt om iets anders te drinken dan slootwater. Heerlijk! Gisteren probeerden we Samman nog duidelijk te maken dat we hem op Italiaanse koffie, cappuccino, zouden trakteren als hij zo’n tentje wist, maar hij begreep niet meer dan: koffie, Sri Lanka thee, geen koffie…..zucht, laat maar…..we zoeken zelf wel, maar vandaag dus gevonden. Daar knapt de mens van op. 
Volgende stop: de gems and jewel shop. Nee, hoeft niet, maar we zijn Samman maar tegemoet gekomen. Even snel er doorheen, hebben we dat ook weer gehad. We werden gelijk naar een zaaltje geloodst waar een film werd gedraaid speciaal voor ons, in het Nederlands, over de mijnen waar deze edelstenen werden gevonden. Best interessant eigenlijk, maar aan het eind noemden ze op wat er allemaal gevonden was: de groene saffier, de blauwe saffier, de rode saffier…..laat me raden, de gele saffier? Witte saffier?.....20 edelstenen later kon ik er niet meer serieus naar luisteren….dus al proestend moesten we daarna mee naar de workshop waar ze de edelstenen bewerken. Maar veel tijd om goed te kijken hadden we niet, want we moesten naar de bovenste etage: de winkel. Links was het zilver en rechts was het goud, maar wij zagen rechtdoor de exit, dus zigzaggend en glimlachend ons door de winkel begeven en snel uit de voeten gemaakt. Tabee! En toen stonden we weer op straat. Aan de overkant konden we op het boventerras lunchen met uitzicht op het meer van Kandy, dus dat maakt weer veel goed. Goh, verassend genoeg zat er daarnaast een batikshop. Ja, die was ook al eens genoemd. Ok, T-shirt voor Fokke dan, sjaaltje voor mij, daar was het echt weer voor om te passen, en door….. 
Op naar het Paleis van de heilige tand van boeddha, Sri Dalada Maligawa. Volgens mij hebben we die in meerdere landen al gezien, maar boeddha zal vast meer tanden hebben gehad en deze verspreid over de wereld. Of zoiets. Het gebouw en de entourage was weer mooi, dus vooruit maar. Maar de afbeeldingen die hier en daar hangen en de verhalen over boeddha zijn zo ingewikkeld en vol met vreemde namen, dat ik er niet veel van kan onthouden. En daar komt nog een grote dosis bij van de categorie ‘fantastische, maar onrealistische verhalen’, maar ja, dat vinden wij…… Dit rondje cultuur nog even afgemaakt in het bijbehorende museum over het boeddhisme in Azië, waar we veel door ons bezochte plaatsen zagen. Check.  
Nog even tijd om op te laden met een mango lassi in een cafeetje en toen was het tijd voor een voorstelling van Kandy-dansen. Ietwat toeristisch, maar een must see, volgens de reisgids. Hm, dat zal wel. In een houten zaaltje kondigde wat getoeter en getrommel aan dat de show ging beginnen. Er waren een paar trommelaars die de dansers begeleidden, die nogal wild tekeer gingen. Een stond alleen maar stoïcijns met een brandende soort kookpot aan een stok op het podium en ik zag de franjes van het velours gordijn al bijna in rook opgaan. Ik dacht: waar is hier de nooduitgang, om meerdere redenen. Af en toe kwam er nog een fluitist bij en toen dacht ik helemaal dat ik naar de Jostiband zat te luisteren. Niet om aan te horen eigenlijk. Een danseres wist de pasjes niet meer precies en deed alles net een seconde te laat, wat wel weer humoristisch was. Van een andere danser met brandende fakkels gingen de fakkels tot twee keer toe uit en hij had geen plan b. En een derde liep door de zaal in een verwoede poging het publiek op te zwepen, maar wij waren ondertussen meer bezig te overleven. Na een uurtje konden we totaal overprikkeld opgelucht adem halen, het einde was in zicht. Alleen buiten gingen ze nog over vuur lopen, maar daar was ik inmiddels ook bijna toe in staat…. Met gierende banden terug naar het hotel… nee, nog even in de file, maar het was wel weer klaar voor vandaag. Het ene oor van Fokke zat een beetje dicht door verkoudheid en is door de voorstelling nog doof, althans, het oor vond het niet nodig om hiervoor weer te gaan functioneren. Gelijk had ie……